Druk... druk... druk!

Dinsdag 8 september. Vandaag hebben we weer een rustig dagje. Ik heb een aantal gesprekjes op het programma staan. Eerst praten Fleur en ik met de jongen waar we al een tijdje mee praten. Vervolgens heb ik nog een gesprek met een meisje waar ik ook al even mee in contact ben. Het is rustig op school vandaag. Er zijn namelijk een aantal testen die de leerlingen moeten maken. Dit merk je meteen. Ik heb weinig te doen als de leerlingen druk zijn. Mijn werk bestaat namelijk uit het spreken van de leerlingen hier op school, maar als de leerlingen er niet zijn…..tja. Ik loop richting de lerarenkamer en opeens zie ik de nieuwe studenten van de HAN staan. Ze komen vandaag een kijkje nemen op de High School. Ze voelen zich waarschijnlijk hetzelfde als ik zo’n anderhalve maand geleden. Alles is nieuw en spannend. Ik probeer ze gerust te stellen. Het komt helemaal goed! Vervolgens loop ik weer verder en ga door waar ik mee bezig was. Ook komen er een aantal andere jongens naar me toe die graag willen praten. Één ervan heb ik al eens eerder gesproken. Ik vertrouw hem niet helemaal. Ze vertellen dat ze graag willen praten omdat ze serieuze problemen hebben. Ik vertel ze dat ze hun naam kunnen opschrijven en dat ik nog contact met ze zal opzoeken. Vervolgens krijg ik de opmerking dat ik zo’n prachtige mooie blauwe ogen heb. Normaal zou ik dit natuurlijk hartstikke leuk vinden als iemand dit tegen me zou zeggen. In dit geval voel ik me erg ongemakkelijk. Ik bedank ze en loop weg. Er lopen nog meer jongens op de gang die soortgelijke opmerkingen maken. Ik word er langzaam een beetje moe van. Neem me nou gewoon eens serieus! Opeens komt Henriëtte, de koffiejuffrouw, naar me toe en neemt me mee de kopieerkamer in. Ze wijst naar een mand met allemaal lekkere samousa’s. Ze vraagt of we er eentje willen kopen. Natuurlijk wil ik dat. Wanneer je in Afrika bent moet je zeker een keer een samousa proberen. Ik koop er twee. De nieuwe studenten zijn er ook nog steeds. Ook zij worden enthousiast gemaakt voor de samousa’s. Dat heeft Henriëtte weer goed voor mekaar! Na school hebben we een meeting met Felicity over hoe de zaken er voor staan. We bespreken kort waar we mee bezig zijn. Ik geef aan waar we zoal in de afgelopen maand tegenaan zijn gelopen. Vervolgens vraagt ze of we nog vragen hebben. Nee, dat hebben we niet. Binnen 10 minuten staan we weer buiten. Nou dat was wel weer de moeite waard. Rond de klok van 7 gaan we, zoals gewoonlijk, weer lekker naar de Burgernight. Ik bestel de burger met mushroomsaus en smul het lekker op. Ik merk wel dat wanneer ik vaker dezelfde burger eet, ik er langzaam toch genoeg van begin te krijgen. Misschien de volgende keer toch maar iets anders nemen? Na het eten gaan we weer richting huis. Langzaam maak ik me klaar om naar bed te gaan om weer heerlijk te gaan dromen.

Woensdag 9 September. We moeten vandaag om 9 uur bij Child Welfare zijn. We hebben een afspraak met Carmelita over het kinderprogramma dat we in de vakantie willen organiseren. Fleur en ik hebben gebrainstormd over een aantal activiteiten die we kunnen doen. Carmelita stelt dit erg op prijs en betrekt ons volledig bij haar plannen. Dit geeft me een fijn gevoel. Op deze manier word je echt betrokken bij de organisatie en tevens ook als gelijke behandeld. De overige vragen en ideeën zullen we via de mail bespreken. Na de afspraak met Carmelita lopen Fleur en ik richting school. Onderweg komen we een aantal hele jonge kinderen tegen. Ik schat ze tussen de 3 en de 6 jaar oud. Het eerste kind in de rij loopt met een bord waarop staat: stop alcohol abuse! De andere kinderen roepen dat hun moeder moet stoppen met drinken en dat niemand dat meer hoort te doen. Verder lopen er twee begeleiders bij de de protest actie, want dat is het. Het is aan de ene kant heel goed dat ze dit doen. Aan de andere kant krijg ik er een naar gevoel bij dat je op zo’n jonge leeftijd hier al over na moet denken. Eigenlijk moet je op deze leeftijd spelen, lol hebben en nergens over hoeven na te denken. Fleur en ik praten er nog even over na. De dag op stage is zoals alle andere dagen. Rustig maar ook chaotisch. We gaan vandaag weer vroeg richting huis. Ik merk namelijk aan mijn hoofd dat het weer even een aantal uurtjes rust nodig heeft. Eenmaal thuis aangekomen ga ik op bed liggen en val in slaap. Na een uurtje te hebben geslapen moet ik alweer opstaan. We gaan namelijk met Lizelle naar het museum van Genadendal. We verzamelen voor de deur en onze gids Samuel zal ons door het museum leiden. Het museum bestaat uit een aantal gebouwen. In het ene gebouw kun je de voorwerpen uit de geschiedenis van Genadendal bewonderen. Je krijgt een goed beeld van hoe mensen hier vroeger de was deden, hun eten koel hielden, kopieerden, naaiden en noem maar op. Het andere gebouw is een weergave van hoe mensen hier vroeger leefden. Je ziet de keuken zoals het vroeger echt was. In weer een ander gebouw zie je een aantal prachtige voertuigen staan waar de mensen zichzelf vroeger mee vervoerden. Het is indrukwekkend om te zien en nog interessant ook. Aan het eind van onze rondleiding krijgen we een lekker drankje genaamd honey bush. Je hebt er ook thee van maar deze drinken ze echter koud. Wanneer je het langer laat staan zal het sterker worden. Vervolgens wordt er gevraagd of drie studenten even willen meelopen. Niemand is echt enthousiast dus ik besluit samen met Fleur en Freke mee te gaan. Het meisje dat ons is komen ophalen geeft ons uitleg. Ze wil graag een filmpje maken voor op de website van het museum. Wij moeten hierbij een aantal zinnen zeggen over wat we precies van het museum vonden. Oh nee toch! Als ik dit had geweten?! Nou ja… try before you die zullen we maar zeggen. Freke begint, daarna is Fleur. Ik moet nog even bedenken wat ik wil zeggen. Ik besluit om te vertellen dat ik het cottage gedeelte het mooiste vond. Dit omdat je een goed beeld kreeg van hoe de mensen hier vroeger leefden. In mijn beste Engels doe ik mijn praatje. Oké. De dame vraagt of we nog iets willen vertellen. Bij mij geeft ze aan dat het ook leuk is om iets in het Nederlands te vertellen. Ik vertel dat ik het een interessant museum vond en veel geleerd heb. Wanneer je ooit in Genadendal bent, dan kom even langs. Haha. Dat was dat! Na dit avontuur rijden Fleur, Jurio en ik door naar Greyton om braaivlees te halen. We hebben vanavond namelijk een braai met de UWC studenten die studeren in Kaapstad. Er zijn een aantal fysio’s die ook in Genadendal stage lopen en een aantal social workers. De social workers hebben we al eerder ontmoet. Na het halen van het vlees gaan Fleur en ik meteen door naar het huis van Kiki, Anouk en Lisanne waar de braai vanavond plaatsvindt. Jurio gaat nog even naar huis. We doen de kleine voorbereidingen die nog niet zijn gedaan en wachten vervolgens op de studenten. Anouk krijgt een smsje van een van de fysiostudenten dat ze nu pas vlees gaan halen. Dat kan dus nog even duren. Maar ja, Afrikaanse tijd he! We kletsen en drinken gezellig wat. Dan komt Jurio binnen tegelijk met de social work studenten. Kiki, Lisanne en Anouk hebben ze nog niet ontmoet. Het is meteen gezellig. Ze hebben van alles te vertellen. Een tijdje later komen ook de jongens binnen. Wat een lawaai! Dat wordt me wat vanavond. Ik merk dat ik in het begin nog niet zoveel zin heb om met ze te praten. Niet omdat ik ze niet leuk vind, maar gewoon om het nog even aan te kijken. Af en toe heb je weleens zo’n momentje. Ik klets gezellig met Freke en Ylain. Dit is tevens ook het eerste echte gesprek dat ik met hen heb, aangezien ze hier nog niet zo heel lang zijn. Vervolgens beginnen we langzaam met het vlees op de braai te leggen. Ik krijg toch wel trek hoor. We komen erachter dat de Afrikaanse manier van braaien veel later is. De jongens gaan pas eten rond een uur of 11. Ojee, dat hou ik zolang niet vol! De Nederlandse studenten besluiten alvast iets te eten. Ik vind dit zelf niet zo prettig omdat de rest nog niks heeft. Een Afrikaanse student legt ons het principe en de manier van braaien uit. Ze maken een vuurtje met een aantal aanmaakblokjes en hout. De kolen worden warm en vervolgens worden die op de plek gelegd waar je uiteindelijk gaat braaien. Boven deze warme kolen komt het vlees te hangen. Heel slim gedaan eigenlijk! Het lijkt zo gemakkelijk, maar dat is het niet. Ik merk langzaam hoe de groep in elkaar zit. Er zit een heel irritant haantje tussen. Hij schreeuwt overal boven uit en wil graag in het middelpunt staan. Hm… niet zo mijn type. Verder is er een drietal jongens die iets bescheidener en rustiger zijn. De dames hebben ook een grote mond maar wel op een leuke manier. De jongen bij de braai hangt een beetje achter het haantje aan. Ik besluit om gezellig bij de wat rustigere jongens te zitten. Lisanne komt er ook bij. We praten over van alles en nog wat. Natuurlijk komen we algauw op het onderwerp rugby uit. Dit is hier net zo populair als voetbal bij ons. Ik vertel dat ik de regels van het rugby niet helemaal snap. Ze leggen het me maar al te graag uit. Met handen en voeten vertellen ze me wanneer je welke punten krijgt. Wanneer je de bal achter de witte lijn drukt krijg je 5 punten. Daarna mag je een vrije trap nemen die tussen de twee palen moet komen. Dit is 3 punten waard. Een penalty is 2 punten. Aha, nu snap ik het. Na de uitleg vertelt Lisanne dat ze judo gedaan heeft. Ik moedig de jongens aan om met haar mee te doen. Lachen dit! Eén jongen vloert ze zelfs bijna. Het wordt al laat en de studenten worden steeds luidruchtiger. We besluiten om binnen te gaan zitten. Zij hebben nog steeds niet gegeten. Terwijl ik alvast binnen zit, is het vlees van de Afrikaanse studenten inmiddels ook klaar. Ze bidden eerst met z’n allen voordat ze beginnen met opscheppen. Heel tof om te zien. Na het eten besluiten Fleur en ik om lekker naar huis te gaan. Ik geef de studenten een knuffel en neem afscheid. Helaas moet ik nog tot 12 uur wakker blijven omdat dan online de inschrijving van mijn minor begint die ik voor het tweede halfjaar van dit jaar moet gaan volgen. Na het inschrijven val ik snel in slaap.

Donderdag 10 september.
Vandaag ben ik om half 9 weer op de High School. Ik heb een aantal gesprekjes op het programma staan. Helaas is het weer erg druk op school en niemand heeft tijd voor me. Ik kan maar 1 gesprekje voeren. Dit is heel weinig, maar het gesprek zelf doet me erg goed. Na school pakken Jurio, Fleur en ik de auto richting Caledon. We kunnen wel wat afleiding gebruiken. We besluiten bij een leuk koffietentje wat te drinken en te eten. Ik neem een chocomelk en een heerlijke spinazie wrap. Smullen dit! Verder hebben we vandaag een vergadering op het programma staan dus we moeten zorgen dat we voor 5 uur weer thuis zijn. Dan maar weer snel de auto in! We zijn net thuis wanneer we een email krijgen dat de vergadering vandaag niet door gaat. Dit komt ons eigenlijk wel goed uit omdat we vandaag ook graag nog naar de spa willen gaan. Kiki, Lisanne, Anouk, Freke, Ylain, Maud en Chelsea zijn alvast voorop gereden. Omdat wij eigenlijk die vergadering hadden zouden wij later aansluiten. Nu kunnen we eerder gaan. We nemen een real deal. Deze deal bestaat uit de spa, een diner en toegang tot het casino. En dat voor maar 125 rand ( ongeveer 8 euro)! We lopen de spa in en komen meteen verschillende lagen water tegen. Het bovenste bad is het warmst en het onderste bad het koudst. We besluiten om eerst boven te kijken. Ik voel met mijn teen en trek hem meteen weer uit het water. Dit is echt veel te warm! Dit zit niet ver van kokend water af. Daarna lopen we naar beneden om te kijken hoe koud het koudste water is. Dit is goed te doen. Bij elk bad staat aangegeven hoelang je er maximaal in mag zitten. Dit zijn maar een aantal minuten. Na het eerste bad nemen we het tweede bad en zo verder. Het warmste bad blijft me te warm dus deze sla ik over. Daarna zoeken we de anderen op. Zij zitten alvast in het volgende bad. Het water slaat oranje uit en zit overal op mijn lijf. Ieuw! We besluiten om met z’n allen in de sauna te gaan. Af en toe krijg ik het benauwd maar over het algemeen is het erg lekker. De stoomcabine is nog beter! Na een paar heerlijke uurtjes in de spa te hebben rond gebadderd is het tijd voor een lekkere maaltijd. Ik neem een Griekse salade met een bananen milkshake. Prima te doen voor deze prijs. Na het eten lopen we naar het casino. We hebben munten voor 100 rand. Ik ben benieuwd wat ik ga winnen vandaag. Ik loop meteen naar de roulette tafel omdat ik dat het leukst en makkelijkst vind om te doen. Aan de tafel zitten een aantal mannen. Een man van ongeveer 70 begint direct met ons te praten. Hij is een weekendje weg zonder zijn vrouw om lekker bij te komen. Zijn vrouw is depressief en hij vraagt ons om tips. Net alsof deze tips zomaar even op een papiertje zijn aan te geven. Ook is er een Chinees. Volgens mij kennen de mannen elkaar. Ze leggen trouwens enorm veel geld op! Ik merk dat ik mijn muntjes algauw verspeeld heb. Ik ben er tenslotte ook niet zo heel goed in. We krijgen een muntje van 1000R van een aardige man waarmee we mogen spelen. Hij is vaak op zakenreis en komt geregeld terug bij ditzelfde casino. Hij is hier puur voor de lol en niet per se om iets te winnen. Lisanne, Kiki, Anouk, Chelsea, Maud, Freke en Ylain gaan eerder naar huis. Fleur, Jurio en ik vinden het nog wel leuk om even te blijven. Zodra mijn munten op zijn krijg ik weer nieuwe van de beste man. Ik geef aan dat ik het niet hoef en dat ik het ook leuk vind om gewoon te kijken. Maar hij staat erop. Oké, dan nog maar een rondje. Ook Fleur krijgt muntjes. De oude man zit ook de gehele tijd te kijken. Bah wat een ventjes! Jurio komt naar ons toe en geeft aan dat dit normaal is. Zo gaat het nou eenmaal in een echt casino! De rijke mannen geven geld aan de jonge dames. Uhh… Jurio hou ons maar even in de gaten dan! Nadat we onze muntjes op hebben krijgen we weer nieuwe en weer nieuwe en weer nieuwe. Dit kan echt niet. Ik probeer de gehele tijd de muntjes bij de man terug te krijgen want ik hou er niet van om iemand anders zijn geld te verspelen. Hij wordt geïrriteerd wanneer we de muntjes teruggeven dus we kunnen weinig anders dan doorspelen. Fleur en ik bestellen de man een drankje omdat hij zo aardig voor ons is. De andere oude man heeft inmiddels afscheid van ons genomen. Hij heeft er ook nog even bij verteld dat hij wel verliefd op me is. Ik reageer maar door te zeggen dat hij dat maar niet aan zijn vrouw moet laten weten. Doei! Getverderrie! Fleur en ik zijn een manier aan het verzinnen om van de vrijgevige man af te komen. Ik sta op en doe een stapje terug. Nu ben ik toeschouwer. Alsnog krijgt hij het voor elkaar om me nog meer muntjes te geven. Jurio versterkt dit door te zeggen: ach Vera, zijn je muntjes alweer op? Vervolgens krijg ik er nog meer. Ik reageer geïrriteerd op Jurio en vertel hem dan ik er juist net vanaf probeer te komen. Nu is het genoeg. We gaan naar huis. We hebben nog ongeveer 2000 rand over. Dit willen we graag aan de man teruggeven. Hij weigert dit en vertelt dat als we het zelf niet willen houden maar aan de kindjes in Genadendal moeten geven. Er zit niets anders op. We besluiten om een mooie activiteit of dag voor de mensen in Genadendal hiermee te organiseren. We bedanken hem vriendelijk en gaan opzoek naar Jurio die de hele avond al overal en nergens is. Jurio heeft zich net nog een glas wijn besteld. Hij heeft aardig wat gedronken dus het is een hele klus om hem mee te krijgen. Uiteindelijk hebben we hem zover. Tijd om naar bed te gaan en nog eens goed na te denken over wat ik vandaag allemaal heb meegemaakt!