Wat heb ik toch een zwaar leven zeg....!

Vandaag, 25 augustus, de dag is aangebroken waar ik echt voor gekomen ben. De eerste gesprekjes met echte cliënten! Ik heb er heel veel zin in! We komen ’s morgens rond 9 uur op school aan en krijgen ieder ons eigen lokaal. Fleur zit vandaag in de Greenroom, Jurio in een kantoor in het hostel en ik in de Kletskamer. Het is fijn om je eigen plekje te hebben waar je je cliënten goed kunt ontvangen. Vandaag zal ik 4 mensen spreken, Fleur ook 4 en Jurio 3. Ik ben benieuwd. Ms. Beukes haalt de meiden één voor één uit de klas. Dit doen we zo zodat andere studenten niet weten wat ze gaan doen. Als ik de meiden zelf uit de klas zou halen zou iedereen weten dat ze bij de psycholoog op gesprek moeten. Dit kan leiden tot pesterijen omdat er nogal een stigma op het beroeps vak psychologie ligt in Zuid- Afrika. Het minder fijne is dat de meiden vooraf niet weten dat ze met mij gaan praten. Ms. Beukes en de directeur hebben mij deze namen gegeven omdat ze denken dat deze studenten hulp nodig hebben. Ik ben nieuwsgierig naar hoe ze gaan reageren en bereid me hier mentaal op voor. Het eerste gesprekje is met een meisje van 19. Ze heeft een zoontje van 9 maanden. Ik begin met een inleiding zoals ik bij iedereen van plan ben. Hierin vertel ik waarom ze hier zijn, dat ik ze wil leren kennen, dat we over de dingen kunnen praten die zij zelf wil en dat dit gesprek geheel vertrouwelijk is. Dan begint ze met praten over haar leven. Na 1 minuut komt Ms. Beukes binnen gelopen. Dit is niet de bedoeling! Ze zegt dat ze haar helaas weer mee moet nemen omdat ze een belangrijke les heeft. Dit wist Ms. Beukes van te voren niet vandaar dat ze haar nu weer ophaalt. Ze biedt haar verontschuldigingen aan maar ik ben er alsnog niet blij mee. Het gesprek moet plaatsvinden in een veilige omgeving zonder storingen. Deze gebeurtenis kan het vertrouwen van het meisje schaden. Ik kan nu alleen maar hopen dat dat niet het geval is. Het tweede meisje is het meisje dat ik al eerder op het rugbyveld heb gesproken. Ze is vandaag jarig en dat ben ik niet vergeten dus ik heb voor haar een leuke verjaardagskaart gemaakt. Ze is er heel blij mee en knuffelt me. Zij komt vooral om te vertellen hoe ze ons kan helpen en dat ze er helemaal voor open staat. Ik vind dit fijn om te horen want zo hebben we al een ingang om andere studenten te bereiken. Na kort met haar gepraat te hebben gaat ze weer terug naar de les. Het derde, en tevens ook het laatste meisje van vandaag omdat Ms. Beukes toch niet meer studenten voor mij heeft vandaag, komt naar me toe. Ze is 16 jaar oud en ik merk meteen dat ze heel verlegen is. Ook bij haar doe ik mijn inleidende praatje en vraag of het goed is als ik Engels tegen haar praat omdat mijn Afrikaans nog niet denderend is. Ze knikt heel voorzichtig ja. Ik vraag aan haar wat ze leuk vindt en wat haar hobby’s zijn. Ze zegt dat ze tekenen erg leuk vindt om te doen. Maar dan begint ze te huilen. Wat is dit nou? Wat heb ik verkeerd gedaan? Ik merk dat ze het moeilijk vindt om Engels te praten en ik stel haar gerust door te zeggen dat ze het ook in het Afrikaans mag doen. Ik kan het redelijk verstaan en dit voelt voor haar ook prettiger. Ze krimpt in elkaar en zegt geen woord meer. Ik vraag of het gaat en of ze een zakdoekje wil. Helemaal geen reactie. Hmm… ik moet het over een andere boeg gooien. Ze vertelde net dat ze tekenen zo leuk vindt. Gelukkig heb ik nog papier en stiften bij me. Misschien wil ze wel met me tekenen. Ik vraag het aan haar. Ze gaat weer iets rechterop zitten en wordt nieuwsgierig. Samen gaan we tekenen. Ik maak wat grapjes over mijn eigen tekening en vertel haar dat die van haar heel mooi is. Dit vrolijkt haar op. Na haar vertrouwen weer een beetje gewonnen te hebben stel ik voorzichtig weer een aantal vragen om meer van haar te weten te komen. Tot mijn verbazing beantwoordt ze deze nu wel. Ik denk dat het komt omdat de aandacht nu meer op het tekenen ligt en het gesprek niet zo confronterend meer is. We maken zelfs nog een tweede tekening en hierbij tekent ze uit zichzelf wat de leuke dingen in haar leven zijn. Precies datgene waar we het zojuist over hebben gehad. Ik geef haar een groot compliment en ze begint te stralen.
Ik maak het gesprek goed met haar af en ze geeft aan dat ze het fijn vindt om met me te praten. We hebben alweer een afspraak voor volgende week staan. Ik ben toch wel een beetje trots op mezelf hoor! Even een schouderklopje!
Helaas is zij voor vandaag de laatste persoon die ik kan spreken.
Tussendoor en in de pauzes merk ik dat veel leerlingen de Kletskamer toch wel interessant vinden. Fleur is inmiddels ook naar de Kletskamer gekomen en de deur springt om de minuut open door studenten die even hallo willen zeggen. Op zich is dit een goed teken, zo kunnen ze zien dat de kamer geen nare plek is. En dan komen er 6 jongens binnen. Ze vragen of ze even mogen komen chillen met ons. Natuurlijk mag dat. Ik merk meteen dat er een paar haantjes tussen zitten met een grote mond. Algauw vinden ze het leuk om over seks en drugs te praten. Dit zijn dé onderwerpen van de jeugd tegenwoordig. Ze stellen vragen aan Fleur en mij die ik heel persoonlijk vind en dus geen reactie op geef. De grootste haan van de groep zegt dat hij mijn vriend wil zijn. Ik geef aan dat ik in Nederland al een heel leuk vriendje heb zitten. De rest van de jongens gaan zich ermee bemoeien en vragen of Fleur en ik ook op kleurlingen en donkere mannen vallen. Ik geef een algemeen correct antwoord door te zeggen dat ik op alle soorten en maten mannen val. Ze vinden dit geweldig om te horen en de jongen probeert het nog een keer. Maar het is toch echt een dikke nee!
Dan gaan ze over naar de algemene Nederlandse vrouw. Een andere jongen vraagt of hij kans maakt bij de vrouwen als hij naar Nederland komt. Ik zeg; natuurlijk! En dan wordt het lachen. How many women can I get? Uhm… excuse me?! Vraagt hij nou echt hoeveel vrouwen hij dan kan krijgen? Ik vertel hem dat vrouwen het fijner vinden wanneer de man alleen voor haar kiest. Hij moet de ware vinden en daar een leven mee opbouwen. Wat een wijze woorden toch! Ik sta er zelf van te kijken. Dan vinden Fleur en ik het wel weer goed geweest. Naar de les jongens! We spreken jullie wel weer een andere keer. De ene jongen maakt nog even duidelijk dat hij op vrouwen met blauwe ogen valt en kijkt me aan. Wat een grapjas!
We spreken een meisje die we al eerder hebben gesproken nog even kort en ze geeft aan dat ze graag bij ons langs wil komen. Volgens mij bedoelt ze bij ons thuis. Eigenlijk mag dit niet maar ze kan gerust eens een stukje met ons gaan wandelen of iets dergelijks. Dit heeft ze goed onthouden want diezelfde middag staat ze bij ons aan de deur. Een vriend van haar zit op de stoep en Fleur en ik besluiten om erbij te komen zitten. Ze zegt dat die jongen haar heel leuk vindt maar dat ze al een vriend heeft. Verlegen lacht ze. Ach ja… zo waren wij ook in onze puberjaren. Ze vertelt dat er een aantal jaren geleden een Nederlandse jongen in ons huis zat. Hij was een student van de sportopleiding. Ze kon het heel goed met hem vinden geeft ze aan en ze hebben geregeld nog contact per post.
Nadat haar vriend weg is komen de heftige verhalen boven tafel. Ze heeft het niet gemakkelijk thuis. Haar moeder is een tijdje geleden overleden, haar broers en zussen zijn uit huis en nu woont ze alleen nog met haar vader. Ze vertelt dat haar vader haar ooit bij haar moeder heeft weggehaald. Jaren wist ze niks van haar bestaan af. Ook haar familie hield het geheim. Totdat er op een dag een vrouw in Genadendal verscheen die het meisje regelmatig geld gaf en lief aansprak. Ze vond dit gek en is haar gaan vragen waarom ze dit allemaal deed. Toen kwam ze erachter dat dit haar moeder was. Sinds die tijd vertrouwt ze haar vader niet meer. Verder heeft hij in het verleden ook veel misdaden begaan en is hij niet altijd even fatsoenlijk met zijn kinderen omgegaan. Ik vraag of haar daar ook wel eens last van heeft. Ze zegt dat hij haar nooit iets zal doen. Hij heeft haar één keer geslagen maar toen heeft ze hem zo bedreigd dat hij nu bang voor haar is. Ik merk dat het een pittige dame is die wel van zich afbijt. Twee uur lang zitten we buiten op het muurtje te praten. Ze praat aan een stuk door over alles wat ze heeft meegemaakt. Het is heftig om te horen en dan besef ik nog maar eens dat ik het thuis hartstikke goed heb!
Maar dan staat opeens Lizelle voor de deur met haar busje. Ze komt Fleur en mij halen om te gaan uiteten in Greyton. Het meisje geeft ons een knuffel en neemt afscheid. Lastig om haar achter te laten terwijl ze weinig te eten krijgt thuis en wij over 10 minuten in een luxe restaurant zitten. We gaan naar hetzelfde restaurant waar we gisteren geweest zijn. Vandaag is er burgernight. Dit betekent 35 rand ( 2.50 euro) voor een burger met friet. Jammie! We besluiten Lizelle en haar man te trakteren omdat ze zo goed voor ons is.
Al met al was het een leuke, leerzame en indrukwekkende dag vandaag. Benieuwd naar wat er morgen gaat gebeuren!

Vandaag, 26 augustus, is het een rustige dag op stage. We werken eigenlijk de gehele dag aan ons draaiboek. Af en toe spreekt een leraar of leerling ons aan. We gaan vroeg naar huis vandaag en werken thuis verder aan ons draaiboek. Na stage gaan we nog even naar Caledon om boodschappen te doen. Vanavond hebben we eigenlijk een bbq met de UWC studenten. Lizelle heeft dit gisteren afgebeld omdat ze ons mee wil nemen naar de pyjamaparty in het Caledon spa. We zijn in totaal met 7 meiden. De 5 studenten, Lizelle en een vriendin van Lizelle. Jurio gaat samen met de man van Lizelle, Mark, naar het casino dat er naast ligt. Bij de pyjamaparty zullen we nog meer vriendinnen van Lizelle ontmoeten. Ook de vrouw en de moeder van Paddy zijn er. Paddy zelf besluit om met de mannen naar het casino te gaan. De avond is immers alleen voor de dames! We komen aan bij de locatie en werkelijk iedereen is in de pyjama. De een nog gekker dan de ander. De moeder van Paddy heeft een krokodillenonesie aan en tijgersloffen. Ik lach me kapot. De vriendin van Lizelle heeft zelfs haar slaapknuffel meegenomen. Ze kan niet zonder. We komen binnen en het is er prachtig versierd. De tafels zijn aangekleed met roze accessoires en op elke tafel bij elke stoel staat een goodiebag. Ik ben nu al benieuwd wat erin zit! Naast de ingang hebben ze een zithoek gecreëerd om leuke foto’s te maken. Deze zithoek ligt vol met roze kussens. Natuurlijk kunnen wij het niet laten om ons daar eens lekker in te laten vallen. Er worden meteen een aantal foto’s gemaakt. Wanneer iedereen zit begint er een dame te praten. Ze houdt een inleidend praatje en begint vervolgens over het verzorgen van je ogen. Heb je ook weleens last van donkere kringen onder je ogen? Lijkt het alsof je weken niet geslapen hebt? Uhm… nee. Daar hebben deze jonge studenten nog geen last van. Ze vertelt ons dat het niet uitmaakt hoe oud je bent, maar dat iedereen wel in aanmerking kan komen voor een heerlijke oogbehandeling. Dat is ook precies wat we vanavond gaan krijgen! Intussen kijk ik in mijn goodiebag. Er zit een handcrème, lipgloss, tegoedbon voor een massage en een leuk armbandje in. Nou.. mijn dag is weer goed! Voordat we beginnen met de oogbehandelingen gaan we nog eerst een spel doen. Bij binnenkomst hebben we onze namen en telefoonnummers in moeten vullen. Al deze kaartjes zitten nu in een pot waar vervolgens een aantal prijswinnaars uit zullen komen. Degenen die uit de pot gehaald worden krijgen nog een extra behandeling. Ze begint met de eerste naam. Oehh… spannend dit! Nee.. helaas. Onze tafel heeft pech. Bij de 5de naam duurt het even voordat ze deze heeft uitgesproken. Ik heb een vaag vermoeden dat het een van ons is. De Afrikanen zijn niet zo goed in het uitspreken van Nederlandse namen. De vrouw besluit om het telefoonnummer op te noemen. Opeens roept Kiki: hee… dat ben ik! Iedereen begint te lachen. Wat een wonder dat zij haar Afrikaanse telefoonnummer uit haar hoofd weet. Ik had het niet geweten hoor. Kiki krijgt een bon en kan na afloop van haar oogbehandeling naar een andere kamer om advies te krijgen over haar huid.
Dan is het zo ver. Wij zijn de eerste tafel die aan de beurt is voor de oogbehandeling. Er zijn verschillende kamers. Kiki en ik lopen samen een kamer in. Er zitten twee vrouwen voor ons klaar die ons gaan behandelen. Ze geven aan dat we lekker kunnen gaan liggen. Er staat een heerlijk bed voor ons klaar met lekker warme dekens. Ik doe maar alsof ik het koud heb maar eigenlijk breekt het zweet mij uit. Er staat een rustig muziekje op en de vrouw begint mijn ogen te masseren. In het begin hebben we nog kort een gesprekje maar ik merk al snel dat ik weg begin te vallen. Vanuit mijn ogen gaat ze naar mijn hoofd. Dat is lekker! Ze kan goed masseren. Inmiddels hoor ik Kiki ook niet meer. Dan valt me wel op dat de vrouwen onderling voortdurend zitten te gebaren en zitten te fluisteren. Ik vind dit heel vervelend. Ik hoop dat ze dit doen om ons niet te storen en niet omdat ze iets van plan zijn. Ik probeer weer te ontspannen. De behandeling duurt 10 minuten en dan is het alweer tijd om te gaan. Na de behandeling voelt mijn huid rond mijn ogen weer als nieuw. We gaan weer richting de tafel en Lizelle geeft aan dat we alvast eten kunnen halen. Er staat vandaag chinees op het menu. We pakken ieder een kartonnen bakje waar we vervolgens ons eten in kunnen doen. Ik stop het helemaal vol omdat ik aardig wat honger heb. Er is vooral veel vlees. Lekker! Ik ga weer terug op mijn plaats zitten. Het smaakt goed. Inmiddels komen Fleur en Lisanne ook terug van hun behandeling. Ook zij gaan zich wat te eten halen. Ik sta inmiddels alweer op voor de tweede ronde. Alweer een bak vol en ik neem meteen mijn toetje mee zodat ik niet nog eens op hoef te staan. Het toetje bestaat uit een aantal zoete gebakjes. Pjoew… toch wel erg veel!
Dan is het weer tijd voor een spelletje. De vrouw begint door de zaal te lopen. Ze heeft een aantal kaartjes in haar hand en aan elke tafel geeft ze een kaartje. Dan komt ze bij ons aan tafel en vraagt wie het kaartje in ontvangst wil nemen. Lisanne wijst mij aan. Ik geef aan dat ik het prima vind. Zonder een idee te hebben wat we gaan doen, lees ik het kaartje. Er staat “no escape” op. De vrouw begint het spel uit te leggen. Elke persoon met een kaartje moet een tafel doorschuiven en daar op een van de stoelen gaan staan. Oh nee! Wat nu? Het is de bedoeling dat je gaat uitleggen, zonder woorden, wat er op het kaartje staat. Alle kaartjes gaan over een film. Ik ben al druk aan het nadenken hoe ik mijn kaartje ga uitbeelden. Dan zie ik de eerste persoon beginnen. Het kwartje valt. Oh nee! Ik moet zo dadelijk voor 80 vrouwen mijn kaartje gaan uitbeelden. Even schrik ik maar algauw denk ik: ach ja niemand kent me hier. Ik kan me gerust voor schut zetten. Het duurt lang. Ik ben als laatste aan de beurt. Oké, komt ie. Ik geef aan dat het twee woorden zijn. Het eerste woord is no. Ik schud met mijn hoofd. Dit hebben ze snel geraden. Nu moet ik alleen nog escape uitbeelden. Ik begin in het rond te springen en te rennen. Ik ren door de zaal, sta achter een deur en wijs zelfs het bordje ‘nooduitgang’ aan. Ze raden het maar niet. Voor mijn gevoel sta ik er al een half uur. De hele zaal ligt in een deuk. De tijd is om. De vrouw komt naar me toe en vraagt wat er op mijn kaartje staat. No escape! De zaal schatert het uit. Ach.. zij hebben het tenminste leuk! Dan is het tijd voor stoelendans. Maar niet met stoelen, nee… met kussens. Wanneer de muziek start moeten de dames rond de tafels met de kussens gaan gooien. Het is logisch dat je alle kussens van je tafel probeert weg te houden. We doen ons uiterste best. Wat een lol zeg! Dan stopt de muziek. Het blijkt dat onze tafel het natuurlijk weer verkeerd begrepen heeft. De personen met een kussen in de hand hebben gewonnen en krijgen een prijsje. Wat een onzin. Dan had ik net zo goed het gehele spel een kussen in mijn hand kunnen houden! Ik ben het er niet mee eens. Ik heb niet veel tijd om te mopperen want het volgende spel begint alweer. Ook nu moet er weer een persoon per tafel opstaan. Ikke niet, ik ben al geweest! Kiki staat op. Het is tijd voor een modeshow. De dames die zijn opgestaan moeten naar voren komen en wanneer de muziek start lopen ze één voor één over de catwalk. De tafel waar de betreffende persoon vanaf komt moet zo hard mogelijk gillen. De muziek start. De eerst vrouw begint te lopen. Wat een diva! Ik kom niet meer bij van het lachen. Kiki is als derde. Zodra ze oploopt beginnen we zo hard mogelijk te gillen. Mijn stem is over 2 minuten, als ik zo door ga, helemaal verdwenen maar dat heb ik er wel voor over. De vrouwen doen hun uiterste best. De volste vrouw van het stel laat zelfs haar buik zien. Hahaha!
Oké, nu is het weer tijd om adem te halen. De avond loopt langzaam tot zijn einde. Ik begint toch wel moe te worden hoor. Die wijn die hakt er trouwens ook aardig in! Het is tijd om naar huis te gaan. Op onze sloffen lopen we richting het busje zodat Mark ons weer veilig thuis kan afzetten. Om half 12 komen we thuis aan en al snel ben ik in dromenland!

Vandaag, 27 augustus, staan er weer een aantal gesprekjes op het programma. We komen op school aan en het is er chaotisch. Het begint al goed. Ms. Beukes zal vandaag de studenten voor ons uit de klas halen. We wachten en wachten en wachten. Geen Ms. Beukes. Ik word gek! Als dit 5 maanden zo moet dan trek ik dat echt niet. Ik besluit om eerst even af te koelen want ik voel wat agressie opkomen. Daarna stap ik op een random leraar af en vraagt of zij de studenten voor mij uit de les kan halen. Gelukkig is ze hier wel toe bereid. In totaal heb ik maar 2 gesprekjes vandaag en daar heb ik de hele dag op gewacht. Het eerste gesprek is met een meisje. Zij is een tijdje geleden geslagen door een jongen uit haar klas. Het blijkt dat het gaat om familieruzies en de jongen reageert het op haar af. Ze geeft aan dat ze niet bang voor hem is en niet boos op hem. Volgende week zal er een rechtszaak zijn, dan weet ze meer. Het tweede gesprek houd ik samen met Fleur. Er is een jongen die graag met ons wil praten. We weten niet helemaal zeker of het serieus is omdat de meeste jongens op deze school om andere redenen met ons willen praten. Vandaar dat we het gesprek samen voeren. De jongen komt binnen en begint vrijwel meteen over zijn relatie met zijn vader. Het gaat niet goed tussen hem en zijn vader. Zijn vader verwacht te veel van hem, omdat hij de oudste is thuis. Hij weet niet wat hij hiermee aan moet. Sinds kort schreeuwt zijn vader tegen hem en hier heeft hij veel moeite mee. Hij vraagt aan ons of we tips voor hem hebben. We vertellen hem dat dit niet zomaar iets is wat je even snel met een aantal handige tips kunt oplossen. Hij geeft aan bereid te zijn om met ons dit traject in te gaan en te onderzoeken wat we hieraan kunnen doen. Het zijn nuttige gesprekjes maar verder is het echt een verschrikkelijke dag vandaag. Ik merk dat iedereen dat zo voelt. Zelfs de leraren klagen. Er is wel degelijk iets aan de hand. Opeens rennen alle leraren de kamer van de directeur in. Een student is aan het huilen en er zijn een aantal ouders op school. Later die avond horen we dat er een jongen helemaal doorgedraaid was. Hij draaide met zijn ogen en was niet meer bij zinnen. Dit zal waarschijnlijk door teveel drugsgebruik komen. Verder speelt er al een tijdje een groot verhaal af op school. Het meisje van gisteren vertelde hier ook over. Het gaat over Lucifer. Lucifer wordt ook wel gezien als de duivel. Veel leerlingen bidden naar de duivel in plaats van naar God. Dit is hier echt een schande want Genadendal gelooft heilig in God. Studenten gaan soms zo ver dat ze mensen willen offeren. 2 jaar geleden hebben ze dit bij 2 leraren willen doen. Gelukkig hebben ze het kunnen stoppen maar het had ook heel anders af kunnen lopen. Er zijn nu weer tekenen dat er studenten zijn die naar Lucifer bidden. Deze studenten moeten er meteen tussenuit gehaald worden voordat ze andere studenten hiervan overtuigen. Ik vind het eng om te horen en hoop dat het niet uit de hand gaat lopen. Dit verhaal zal nog een staartje hebben.
’s Middags vragen de fysiostudenten hoe onze dag was. Ik zeg dat ik het vreselijk vond. Een halfuurtje later staan ze aan de deur om ons op te vrolijken. Wat een schatjes zijn het toch! We besluiten om vanavond nog even naar de kroeg in Greyton te gaan. Wanneer je zorgen hebt kun je deze het beste wegdrinken zullen we maar zeggen. Sssst… vertel dit niet aan de cliënten, die moeten we hier namelijk van af helpen. Eenmaal in de kroeg, na een lekkere Savannah, besluit ik om op onderzoek uit te gaan waar al die knopjes in het café voor dienen. Ik druk op een knop en opeens valt al de stroom uit. Oh nee! Gelukkig zijn wij de enige in de hele kroeg. Ik verontschuldig me bij de kroegbaas en ze geeft aan dat dit geen probleem is. Ja… wie plaatst die knop dan ook middenin de kroeg?! Algauw is het probleem opgelost en de avond is nog lang en gezellig!

Vandaag 28 augustus, hebben we een heerlijke chilldag. Eerst slaap ik lekker uit. Dat heb ik namelijk in geen weken meer gedaan. Heerlijk! Helaas word ik tussendoor wel een aantal keer wakker. Uiteindelijk stap ik rond half 11 uit mijn bed. Heel langzaam start ik op. Ik maak een lekker ontbijtje, kleed me aan, doe de was, poets de kamer en dan is het alweer tijd voor het avondeten. Wat gaat zo’n dag toch snel he! ’s Avonds besluiten Fleur en ik om Flikken Maastricht te kijken. We hopen dat hij het doet omdat de internetverbinding nogal bagger is. Na de app te hebben gedownload kunnen we zonder zorgen, voor het eerst hier in Zuid- Afrika, tv kijken. Wat een heerlijke dag! Dit had ik ook wel nodig na gisteren. Ik ben benieuwd wat er morgen gaat gebeuren. Lekker slaap!