Familytime!

Maandag 26 oktober. Vandaag begint er een nieuwe week stage. Ik werk overdag aan mijn producten en na school geef ik mijn derde training. Het is erg leuk. Ik heb video opnamen gemaakt, natuurlijk met toestemming van de deelnemers, voor eigen gebruik. Zo kan ik altijd nog even terugkijken wat ik gedaan heb en hoe ik gehandeld heb. De meiden geven aan dat ze ook deze training weer geslaagd vinden. Je weet natuurlijk nooit of dit klopt, omdat ze altijd zeggen dat het leuk is. Maar ik ga er gewoon vanuit. Na school hebben Fleur en ik met Naz en Amy, de UWC studenten uit Kaapstad, afgesproken om samen boodschappen te doen voor ons avondeten. Dit doen we in Greyton. Naz blijkt heel goed te kunnen koken dus we laten vandaag alles aan haar over. Ze gaat een speciale pasta maken. Ik ben benieuwd. Amy’s oma blijkt vanmorgen overleden te zijn. Toevallig woonde haar oma in Greyton. Ik vraag of ik er even langs moet rijden zodat ze goed afscheid kan nemen. Dit vindt ze erg fijn. Zodra we aankomen merkt ze dat er auto’s op de parkeerplaats staan. Haar familie is er. Ze besluit om even naar binnen te gaan en vraagt of wij mee willen. We vinden dit een beetje gek en ongemakkelijk omdat we haar familie nog nooit gezien hebben dus we blijven in de auto zitten. Later komt ze met haar tante terug. We stellen ons voor en wensen haar sterkte. Dan gaan we weer richting huis. Naz begint meteen met koken. Het ruikt fantastisch! Het is heerlijke pasta met een soort van champignonsaus en kip. Vervolgens doet ze het in de ovenschaal en strooit ze er een laag kaas op. Nu de oven in en dan eten maar. Ik bel Jurio op of hij ook nog zin heeft om langs te komen. Natuurlijk heeft hij dat. Wij beginnen alvast met eten. Het smaakt heerlijk! Halverwege komen Jurio en Lizelle ook een kijkje nemen. Lizelle gaat er snel weer vandoor omdat ze zojuist gesport heeft en zich schaamt voor haar outfit. Ook Mishka, student nummer drie uit Kaapstad, komt nog binnenwippen. De rest van de avond is nog lang en gezellig.


Dinsdag 27 oktober. Vandaag is het een warme dag. Het zal namelijk 38 graden worden. Ook komen mijn ouders vandaag naar Genadendal. Spannend! Ze zijn vannacht in Kaapstad geland. Ik ben benieuwd wat ze ervan zullen gaan vinden. Fleur en ik hebben eerst nog een dagje stage. We beginnen op school waar we een van de leerlingen oppikken om met ons mee te gaan naar het bejaardentehuis waar Naz, Amy en Mishka vandaag de afsluiting van hun project houden. Zij hebben een dag speciaal voor ouderen verzorgd. Mij is gevraagd om met een van de studenten langs te komen om een gedicht voor te dragen. Zo proberen zij de ouderen en jongere mensen dichter bij elkaar te brengen. Het is nog een heel gedoe om haar mee te krijgen vanuit school. Ik dacht dat Naz dit allemaal wel geregeld had. Hier blijkt miscommunicatie te zijn ontstaan. Uiteindelijk lukt het ons toch om de leerling mee te krijgen. Zodra we bij het bejaardentehuis aankomen, zijn ze nog in volle gang alles aan het klaarmaken. Ik bespreek met Naz dat het niet gemakkelijk was om de leerling mee te krijgen. Naz is boos omdat ze alles goed heeft besproken met de directeur. Ze gaat dit verder afhandelen met hem. Vervolgens wachten Fleur, de leerling en ik nog een uur voordat de dag echt gaat beginnen. Deze voorbereidingen hadden ze misschien ook wel eerder gedaan kunnen hebben. Maar ja… het is Afrika. Alle ouderen zijn aanwezig dus de dag kan beginnen. We beginnen met een gebed. Vervolgens zingen alle ouderen samen een lied. Het klinkt prachtig. Daarna is al snel onze leerling aan de beurt. Ze moet namelijk over een klein uurtje alweer terug zijn op school omdat ze een belangrijke test heeft. Ze heeft drie gedichten die ze achter elkaar voorleest. De ouderen waarderen het. Ze doet het goed! Fleur en ik zijn trots op haar. Het enige waar de ouderen mee zitten is dat de leerling ze oud heeft genoemd. Er wordt gelachen. Na afloop vertel ik haar dat ze het goed gedaan heeft. Je ziet haar stralen. Vervolgens moeten we weer snel terug naar school anders wordt de directeur boos. We nemen afscheid van Naz, Amy en Mishka en gaan er vandoor. Op school staat Mrs. Beukes ons op te wachten. We vertellen haar dat het allemaal goed is gegaan. De rest van de dag is het gezellig op school, de leraren zijn vrolijk, ik werk hard aan mijn draaiboek en ik bereid mijn gesprekjes voor deze week voor. Na school wacht ik totdat pap en mam arriveren. Het is toch best wel spannend hoor. Ik ga buiten zitten en kijk of ze eraan komen. Heerlijk in dit prachtige weer! Opeens zie ik een enorme dikke auto aankomen. Dat moeten ze wel zijn! Zo’n auto’s rijden hier normaal niet! Ik sta op en loop naar de auto. Robin, Lynn en mam vliegen me om de nek. Pap zet eerst even de auto netjes weg. Mam moet natuurlijk een traantje laten maar heeft er van te voren goed over nagedacht om haar zonnebril op te houden. Niemand heeft het namelijk door alleen ik. Na een aantal uitgebreide knuffels is het tijd om naar binnen te gaan. Ik laat ze het huisje zien waar ik al een paar maanden in verblijf. Ze vinden het er goed uitzien. We eten en drinken wat, ik krijg een leuke trui van Robin en Lynn met een foto van de twee gekke meiden erop, ik krijg een aantal kaarten van het thuisfront en we kletsen nog wat over wat er in deze paar maanden allemaal in Reuver is gebeurd. Daarna is het tijd voor een rondleiding door het dorp. Met z’n zessen stappen we in de auto. Dat past net. Ik laat ze de scholen, het kantoor, de bibliotheek, politiebureau en winkels zien. Mam geeft aan dat ze hier niet zou kunnen wonen. Het is veel te afgelegen. Ergens heeft ze wel een punt maar voor nu vind ik het heerlijk hier! Ik laat de huizen van de andere studenten ook nog even zien. Jurio staat toevallig in de deuropening en komt naar buiten om zich voor te stellen. Daarna rijden we weer terug naar huis. Pap wil nog even een stukje gaan wandelen. Op een rustig tempo is dit goed te doen in dit weer. Er worden een aantal foto’s geschoten. Wat een gek gevoel dat mijn familie hier nu opeens is. Je hebt hier tenslotte al die maanden ‘alleen ‘ gezeten. Vervolgens lopen we naar huis om ons klaar te maken voor het avondeten. We besluiten om naar de burgernight te gaan aangezien alle andere restaurantjes gesloten zijn. Hier is het op dinsdag altijd hartstikke druk dus ik hoop dat er nog plaats is. Gelukkig heeft Monet, de baas van het restaurant, nog een plaatsje voor ons. Ook mijn familie vindt de burger heerlijk. Dat dacht ik al! Na het eten rijden we weer naar huis. Pap, mam, Robin en Lynn gaan redelijk snel daarna weer richting Stellenbosch waar zij vannacht zullen overnachten. Dit is nog anderhalf uur rijden en het wordt al langzaam donker. Tijd om te gaan dus! Morgen zien we ze weer.


Woensdag 28 oktober. Vandaag weer een dag op de Emil Weder High School. Ook nu is het mooi weer. Ik heb een tweetal gesprekjes op het programma staan vandaag. Algauw kom ik erachter dat deze niet door kunnen gaan. Een student is niet op school en de ander heeft een aantal belangrijke lessen vandaag waar ze echt bij moet zijn. Ik ga maar werken aan de enquêtes voor de leraren. We zijn van plan om deze volgende week uit te delen. Verder rond ik de voorbereidingen voor mijn training, die vanmiddag op het programma staat, af. De rest van de dag doe ik rustig aan. Na school komen de meiden van mijn training aanlopen. Ik zie aan de gezichtjes dat ze me iets moeten vertellen. Ze kunnen vandaag helaas niet bij de training aanwezig zijn omdat een aantal een afspraak hebben in Caledon en anderen moeten leren voor een belangrijke test voor morgen. Ik geef aan dat dit niet erg is en dat ze me dit altijd kunnen vertellen. Ik wil echter wel meteen een nieuwe afspraak maken waar iedereen bij is zodat deze alvast vaststaat. De training zal verschoven worden naar volgende week woensdag. Ze geven vervolgens nogmaals aan dat ze het heel naar vinden en dat ze er graag bij hadden willen zijn. Ik cancel het vervoer dat ik geregeld had en ruim mijn zaakjes op. Fleur en ik gaan maar richting huis, we kunnen verder weinig meer doen vandaag op school. Ik eet wat, doe rustig aan en wacht op de auto die Jurio meeheeft naar stage. Fleur en ik gaan namelijk zodra we de auto hebben richting Hermanus waar mijn ouders vannacht overnachten. Het is voor ons een uurtje rijden. Goed te doen dus. We ontmoeten ze voor hun guesthouse in Hermanus. Wat een luxe hebben ze. Ze leiden ons rond door hun verblijf en gaan vervolgens mee richting het dorp. Ik wil ze graag een aantal walvissen laten zien vanavond. Ik hoop stiekem dat er eentje springt omdat dat toch wel een grote belevenis is. Om half 8 heb ik gereserveerd voor een heerlijk sushi restaurant waar Fleur en ik al vaker gegeten hebben. We zitten een uur tot anderhalf uur op een muurtje te kijken naar een drietal walvissen. Ze laten veel van zich zien maar helaas springen ze niet. Dan wordt het langzaam koud. We besluiten om alvast naar het restaurant te gaan. Het is er druk. Maar goed dat we gereserveerd hebben. We besluiten om allemaal sushi te nemen. Ik hoop dat de rest het net zo lekker vindt als ik. En ja hoor. Ze smullen zichtbaar! Vooral pap geeft zo’n 100000 keer aan dat hij het heerlijk vindt. Dan zal het ook wel zo zijn he! Na het heerlijke eten gaan Fleur en ik nog even mee naar het guesthouse. We drinken nog een lekker glaasje en bespreken de plannen voor het weekend. Daarna rijden we weer richting huis. Tot vrijdag paps en mams!


Donderdag 29 oktober. Vandaag staat de dag in het teken van werken aan mijn script. Er moet nog veel aan gebeuren maar ik lig op schema. Ook beginnen Fleur en ik vandaag met het uitdelen van de enquêtes voor de leraren. Deze enquêtes gaan over hoe de leraren individueel de communicatie en onderlinge relaties ervaren. We hebben het al eens eerder geprobeerd met een gedachte box. Dit werkte niet. Hopelijk werkt dit beter! De gehele dag ga ik achter de leraren aan om te vragen of ze mijn enquête in willen vullen. Aan het eind van de dag heb ik er 2 ingevuld terug. We hebben nu al meer bereikt dan het idee met de box. Ik heb een goed gevoel over vandaag. Na school werk ik nog even kort aan school en doe vervolgens een heerlijk middagdutje. Ja, dat is en blijft mijn hobby! Opeens komt Fleur met een mededeling dat we een dikke boete hebben. Het bedrag zeg ik lekker niet! We kijken het meteen na in ons reisverslag. Af en toe kunnen we achterhalen wie er op dat moment gereden heeft. Dit keer ben ik het. Oh nee! Het was de eerste dag na mijn hersenschudding dat ik weer mocht rijden! Nou, dat komt me duur te staan. Ik vergeet het snel en maak me klaar voor de pamperparty. Voor mij is het pamperparty 2.0. Vorige keer was het thema pyjama’s. Dit keer moet iedereen in zijn zwarte jurk met glitters en veren komen. We hebben afgelopen week nog even snel bij de 5 rand store een paar bling bling accessoires gekocht. De nieuwe studenten, die er vorige keer nog niet waren, gaan dit keer gezellig mee. In totaal zijn we met 6. Freke, Ylain, Maud, Fleur, Lizelle en ik. De avond staat in het teken van borstkanker. Het is namelijk de maand van borstkanker. De kamer is prachtig versierd. De tafels zijn netjes gedekt, voor iedereen is er een goodybag, er staan prachtige vazen met veren op de tafel, er is een welkomstdrankje voor iedereen en alle dames zien er prachtig uit. Er staat een 5 gangen menu op het programma. Ik ben heel benieuwd! De eerste gang wordt opgediend. Het is komkommer met rijst. Het smaakt heerlijk! Na het gerecht wordt er een speech gehouden door mensen van een organisatie die zich hard maken voor borstkanker. Ze gaan met motors Zuid- Afrika rond om mensen te steunen en te informeren over borstkanker. Het is een indrukwekkende speech. Ze sluiten af met een filmpje over wat zij allemaal doen. Het grijpt mij, maar ook de rest van de zaal, erg aan. Na de speech is het weer tijd om verder te eten. Alles smaakt heerlijk! Stuk voor stuk! Alleen het toetje is nog ietwat bevroren, maar dat zie ik door de vingers. Ook vandaag is er weer een modeshow zoals vorige keer. Elke tafel moet een deelnemer naar voren sturen om een aantal keer op en neer te lopen. De tafel zelf moet zo hard mogelijk schreeuwen als je eigen persoon langsloopt. Dit keer is Maud aan de beurt. Ietwat onzeker loopt ze op en neer. Ze doet het goed. Het is weer geweldig! Een aantal vrouwen misdragen zich flink. Ze kruipen over de vloer en shaken met hun borsten. Oej oej oej! Ach, we hebben wel flink gelachen! Aan het eind van de avond besluiten we om langzaam weer richting huis te gaan. We nemen nog een aantal goodybags mee bij de stoelen waar niemand aanzit. Freke loopt nog even langs te tafels om de potloden die iedereen in de goodybag heeft gekregen voor de creche mee te vragen en dan lopen we alweer richting de auto. Ik ben moe! Tijd om naar bed te gaan.


Vrijdag 30 oktober. Vandaag gaan we weer op weg richting mijn paps en mams. Dit keer is het in Knysna. Dit is ongeveer de verste plek dat ze van ons afzitten en net nu rijden wij ernaar toe. Het is ongeveer 4 tot 4.5 uur rijden. We besluiten om al om half 8 te vertrekken. Het is een lange rit. Ik moet oppassen omdat mijn boete van gisteren van dezelfde weg is. Ik let dus goed op mijn snelheid. Wanneer Fleur rijdt slaap ik en andersom. Het is dus erg gezellig! Nee grapje. We hebben leuke Lion King muziek voor onderweg en we amuseren ons goed. Twee keer nemen we een korte tussenstop om even naar de wc te gaan en iets lekkers te kopen. Rond half 1 komen we op de plaats van bestemming. Het heeft even geduurd omdat de plaats waar pap en ik hebben afgesproken niet gemakkelijk te vinden is. Maar we zijn er! Het regent. Jammer dit. Ik heb de toffe trui van mijn zusjes aan. Robin loopt langs haar eigen hoofd en ook Lynn doet dit. Wat een gezicht! We besluiten eerst even gezellig ergens iets te gaan drinken. Ik neem een milkshake omdat het zo’n heerlijk weer is vandaag. Pap en mam hebben het idee om met een boot naar featherbed te gaan. Onderweg komen we langs een aantal eilanden. Vervolgens krijgen we een tour en kunnen we foto’s maken vanuit een prachtig uitzicht. Fleur en ik vinden dit een goed idee. We zitten samen met een hele grote groep schoolkinderen op de boot. Naast ons zit een stel uit België. Achteraf blijkt dat de vrouw een van de machtigste personen in België was een aantal jaar geleden. Pap heeft dit nog even gegoogeld en het klopt inderdaad. Ze zijn hier een aantal weken en hebben hun persoonlijke gids bij zich. Wat een luxe! Wanneer we op Featherbed aankomen lopen we door het restaurant naar de auto’s die voor ons klaar staan om ons naar boven te brengen. Het restaurant is gebouwd om een aantal bomen heen. Het is een prachtig gezicht. Je loopt en zit tussen de bomen. Heel leuk bedacht! Buiten staan een aantal leuke auto’s, een soort jeeps met houten banken, op ons te wachten. We gaan in twee groepen naar boven. Het is best steil! Onderweg wordt ons van alles over de omgeving en het ontstaan van Knysna verteld. Ik versta er weinig van omdat de auto veel geluid maakt. Verder zitten Lynn en Robin constant foto’s te maken, dit gaat natuurlijk ten koste van mijn concentratie. Eenmaal boven krijgen we de gelegenheid om rond te wandelen en foto’s te maken. Je hebt een prachtig uitzicht over Knysna. 300000 foto’s later lopen we naar beneden. De wandeling zal ongeveer 2 kilometer zijn. De omgeving is prachtig. De mensen die voor ons lopen lijken echte natuur liefhebbers. Ze ruiken aan elke plant en struik die ze tegenkomen. Ik vertel mam dat ze ook maar eens moet ruiken, ze weet niet wat ze mist. En ja hoor, ze doet het. Ik lig helemaal dubbel. Heel serieus ruikt ze aan elk blaadje. Haha. Nu maar hopen dat de anderen niet doorhebben dat we ze belachelijk aan het maken zijn. Opeens zien we onze gids. Ze vertelt ons dat we, ik ben het exacte aantal treden vergeten maar ik herinner me ongeveer 120, treden naar beneden kunnen lopen waar we vervolgens een prachtig uitzicht zullen treffen. We zijn met z’n allen nieuwsgierig genoeg. Onderweg komen we een aantal hijgende mensen tegen die al op de terugweg zijn. Oej, toch wel zwaar volgens mij. Eenmaal beneden is het inderdaad heel indrukwekkend. Je loopt onder een grot door waar je prachtig uitzicht hebt op de Indische Oceaan. Ook hier worden, om precies te zijn, weer 1254698 foto’s gemaakt. Na een moment van volledige ontspanning is het tijd om weer naar boven te gaan. Ik begin enthousiast, maar algauw merk ik dat de treden inderdaad redelijk zwaar zijn. Ik moet niet klagen, de Tafelberg is erger en die heb ik ook overleefd. We lopen weer richting het restaurant waar we begonnen zijn en drinken ons een lekker glaasje….. ice tea. Het was de moeite waard! De boottocht terug verloopt rustig, op een aantal zingende en schreeuwde schoolkinderen na. Eenmaal aangekomen op het vaste land besluiten we om een restaurantje te zoeken waar we vanavond kunnen eten. Dit hebben we snel gevonden. De meeste van ons nemen sushi of garnalen en ik zit lekker aan de fish and chips. Na het lekkere eten besluiten we om nog een toetje te nemen. Fleur en ik nemen Italian Kisses. Ze zien er heerlijk uit op de kaart, vol met chocolade. Vandaag hebben ze echter andere smaken. Aardbei en mint om precies te zijn. We besluiten om het te proberen. Waarom… waarom heeft niemand me tegengehouden? Ik neem de eerste hap en kijk Fleur aan. Fleur kijkt precies hetzelfde. Zoiets vies heb ik nog nooit gehad! We besluiten het echter wel netjes op te eten, met een beetje hulp van mama, maar ik zal het nooit maar dan ook nooit nog een keer bestellen. Weer iets geleerd vandaag! Na het eten rijden we terug naar het Guesthouse. Pap heeft voor Fleur en mij een kamer extra geboekt omdat er helaas geen plaats meer is op hun kamer. We krijgen de Lovesuite. Oelala! Ik proef een beetje jaloezie bij de rest. We drinken met z’n allen nog een lekker glaasje en maken alvast plannen voor het volgende weekend. Dan is het tijd om weer naar bed te gaan.


Zaterdag 31 oktober. Om kwart voor 7 gaat de wekker alweer. We hebben gisteravond afgesproken om rond half 8 te ontbijten omdat Fleur en ik nog een lange weg te rijden hebben vandaag. Maar eerst gaan we met alle man nog gezellig naar Monkeyland. Ook Monkeyland is nog een half uurtje rijden dus we hebben onze tijd hard nodig. Fleur en ik zitten netjes om half 8 aan de tafel. Fleur heeft een zware nacht gehad. Ik heb namelijk een aantal mensen in de kamer zien staan en daar heb ik haar de gehele nacht door wakker gehouden. Wat heeft ze toch een zwaar leven!
De anderen zijn er nog niet. We nemen alvast een lekker kopje thee. Een halve dag later komt de rest van de familie Bongaerts ook eens aankakken. Ze passen zich goed aan aan de manier van leven hier in Afrika merk ik. Ik tik op mijn hand om aan te geven dat ze te laat zijn. Ze geven mama de schuld. Ja dat zal wel. Het ontbijt kan beginnen. Het is heerlijk! We hebben keuze zat. Jam, jam! Nadat we ons buikje hebben volgegeten leveren Fleur en ik onze kamersleutel weer in. Op naar Monkeyland! Onderweg komen we een aantal apen tegen langs de kant, maar het toppunt van de dag is toch wel een overstekend varken midden op de snelweg. Pap trapt vol op de rem en ik er natuurlijk achteraan. Wat een gezicht. Welcome to South- Africa! Een halfuur later komen we aan in Monkeyland. Eerst kopen we de tickets en dan gaan we door naar het toilet. Onderweg komen we al een aantal apen tegen. Geweldig! Ze zijn totaal niet bang. Na het toiletbezoek gaan we richting de hal waar we wachten op onze gids. Samen met een aantal Afrikaanse mensen en één Nederlandse man beginnen we aan onze wandeltour. De apen die hier rondlopen zijn vooral apen die in het verleden als huisdieren zijn gehouden. De mensen konden niet meer voor ze zorgen of hebben ze gewoonweg gedumpt. De apen zijn dus gewend aan mensen en dat is te merken ook! In totaal zitten er zo’n 500 apen in het park. Het valt me op dat er veel baby aapjes aanwezig zijn. Zo cute! De gids weet ons veel te vertellen en natuurlijk mogen de foto’s ook dit keer niet ontbreken. Aan het eind van de tour moeten we een brug oversteken. Het is een gammele brug die 20 meter boven de grond hangt. Ik kijk meteen naar paps. Hij wil het graag proberen met zijn hoogtevrees. Gelukkig kun je door alle bomen niet goed zien hoe hoog ze zijn. Onderweg komen we een aantal apen tegen. Ze lopen zowel boven als naast ons. Een aap vindt het leuk om Fleur aan haar haren te trekken. Oehh! Super dit! De gids vertelt dat hij de mensen altijd plaagt en dat dit niet de eerste keer is. Een paar minuutjes later zijn we weer veilig aan de overkant. Ook vaders heeft het overleefd. We maken ons rondje af, bedanken de gids en lopen weer richting de uitgang. Wat een tof park! We besluiten om nog even iets met z’n allen te gaan drinken in Plettenberg Bay dat hier niet ver vanaf ligt. We komen terecht in een leuk restaurant aan de zee. Fleur en ik bestellen ons ook nog even iets te eten zodat we vol goede moed weer op weg naar huis kunnen. Na het eten nemen we afscheid van de familie Bongaerts. We zien ze volgend weekend weer. De terugweg is vermoeiend. Gelukkig kan ik gemakkelijk slapen. Om half 7 komen we uiteindelijk thuis aan. Ik maak me snel klaar en dan is het alweer tijd voor de volgende activiteit. Lizelles man, Mark, wordt vandaag 50 jaar oud. En ook wij zijn uitgenodigd. Zodra we aankomen zit iedereen nog voor de tv. Vanavond wordt namelijk ook de finale van het rugby wereldkampioenschap gespeeld. Het is dit jaar Australië tegen Nieuw- Zeeland. De grote meerderheid is voor Nieuw- Zeeland. Ze zijn hier heel fanatiek met rugby, dat is ook vandaag wel weer te merken. Wat een geschreeuw zeg! Uiteindelijk wint Nieuw- Zeeland. Het feestje kan beginnen. Lizelle heeft vannacht maar 2 uur geslapen omdat ze veel voorbereidingen moest doen voor het eten. Ze heeft heel veel eten klaargemaakt en het ziet er allemaal verrukkelijk uit. We kunnen eten wanneer we willen. Er zijn veel mensen op de verjaardag. Een aantal bekende gezichten zelfs. De meeste mannen hebben al aardig wat op en willen graag met de blonde Nederlandse dames dansen. Oh nee, ik ben hier niet goed in! Nja, ik doe maar lekker mee. Opeens worden we naar binnen geroepen. Een goede vriendin van de familie gaat een speech geven en wil graag een gebed voordragen. Wij, als Nederlandse studenten, krijgen nog een speciaal dankwoordje dat we vandaag aanwezig zijn. Na het gebed geeft ook Mark een speech. Ik weet dat hij geen prater is maar hij doet het goed. Hij bedankt Lizelle in het speciaal voor alles wat ze voor hem doet. Ze barst in tranen uit. Pfoee.. emotioneel momentje dit. En dan is het tijd om te eten! Het smaakt heerlijk! Ze heeft goed haar best gedaan vannacht. Na het eten besluit ik om even te gaan zitten. Er komt een meisje naar me toe die graag met me wil dansen. Ze is 5 jaar oud en haar naam is Faith. Ze reikt haar handen naar mij uit en ik til haar op. Wat een schatje! Ik ga met haar de dansvloer op en begin te dansen. Ze geniet met volle teugen! Jurio komt naar me toe en vertelt me dat hij vreselijk jaloers is. Faith lijkt bang voor hem. Hahaha, lachen dit! Hij wil haar ook graag even vasthouden. Zodra hij haar wil pakken pakt Faith me nog steviger vast. Haha, jammer voor je! De keuze is duidelijk. Ik dans een tijdje met haar. Dan worden mijn armen moe. Ik geef haar aan Maud zodat ik even naar de wc kan. Zodra ik terugkom zijn er opeens 3 andere kinderen bijgekomen. De rest van de avond speel ik met ze. Wat een dropjes! Ik merk dat de mensen langzaam naar huis aan het gaan zijn. Opeens zijn alleen de Nederlandse studenten nog aanwezig. De cd van Paddy, de begeleider uit Grabouw die een tijdje geleden een eigen cd heeft uitgebracht, wordt opgezet. Er zit één nummer bij dat ik inmiddels al bijna van buiten ken. Zodra het nummer begint te spelen pak ik de afstandsbediening en begin te zingen. Voor ik het weet kijkt iedereen en staan er 2 camera’s op mij gericht. Mijn moment van Fame! Gelukkig heb ik iets gedronken en ken ik weinig schaamtegevoel meer. Morgen zal dit wel anders zijn als ik de filmpjes terugkijk. Na mijn prachtige optreden, het helpen van Lizelle met opruimen en het checken van onze auto die een beetje gek doet is het weer tijd om naar Bergstraat 1 te gaan. Daar staat namelijk een heerlijk bed op me te wachten waar ik vannacht minimaal 12 uur in ga liggen. Doei!


Zondag 1 november. Wat een luie dag. Vandaag hebben we niks gepland. Een dagje uitslapen dus! Ik word deze nacht regelmatig wakker maar val daarna ook weer snel in slaap. Wanneer ik voor de laatste keer wakker word is het al half 2. Oh nee, dit kan echt niet! Wat een verspilling van de dag. Fleur is al een aantal uurtjes op en vertelt me dat het internet niet werkt. Ook zij is weer het bed in gekropen maar dan puur uit verveling. De rest van de dag is lui. Ik hang, zeur en slaap wat. ’s Avonds besluiten Fleur en ik nog even naar Lisanne en Anouk te gaan. Dit doen we natuurlijk in stijl… in onze pyjama. We eten samen, luisteren muziek en kletsen gezellig en dan zit ook alweer deze zondag er alweer op. Totsiens!