Yolo, so go for it!

Hoi allemaal. Lang niet meer gesproken! Ik heb voor nu even gekozen om de verslagen online te zetten van afgelopen dagen. De dagen die ik nog moet, dat is bijna een maand, zal ik later plaatsen. Zo kunnen jullie lezen waar ik op dit moment mee bezig ben en niet waar ik een maand geleden mee bezig ben geweest. Veel leesplezier!


Dinsdag 20 oktober. Ik merk dat ik op stage sinds een klein aantal
weken lekker bezig ben. Ik kan mijn dingen doen en kom goed vooruit. Vandaag heb ik een afspraak met een student van Kaapstad. Zij loopt hier ook stage. Het grote verschil met ons is dat zij maar 6 weken hebben en wij bijna 6 maanden. Het lijkt me erg lastig om in zo’n korte tijd een heel project af te ronden. Ze heet Sinazo maar ik mag haar Naz noemen. Ze wil graag met mij praten over haar project zodat ik haar eventueel kan helpen. Ik sta hier voor open en wil graag horen waar ze mee bezig is. Haar project richt zich op ouderen. Ze heeft gemerkt dat er een enorm gat zit in de verhouding tussen de jongeren en de ouderen in Genadendal. Hierdoor wil ze een speciale dag voor de ouderen verzorgen waarbij jongeren met hen samenwerken. Naz heeft aan mij gevraagd of ik leerlingen weet die eventueel een gedicht zouden willen voordragen aan de ouderen. Een gedicht dat gaat over de ouderen en als eerbetoon wordt gezien. Ze vraagt dit aan mij omdat ik natuurlijk de gehele dag op school ben waar veel jongeren rondlopen. Het gehele gesprek met mij neemt ze op. Dit doet ze omdat ze alles wat ze doet moet verantwoorden aan haar school.
Ik vertel haar dat ik met Mrs. Beukes ga overleggen wie hier eventueel voor in aanmerking gaat komen. Ik heb het er ook met Fleur over. Algauw hebben we iemand in onze gedachte. We vragen haar of ze eventueel mee zou willen werken. Ze vindt dit een super idee! Ze houdt namelijk erg van gedichten schrijven en wil het liefst meteen aan de slag gaan voor de ouderen. Natuurlijk vindt ze het ook tof dat ze een dag vrij krijgt van school wanneer ze haar gedicht gaat voordragen aan de ouderen. Maar laten we er maar niet van uitgaan dat dat haar grootste reden is.
Na het gesprek met Naz heb ik een afspraak met een van mijn favoriete studenten. Ze is zo gedreven in wat ze doet en heeft haar zaakjes goed op orde. Ze heeft me gevraagd of ik haar kan helpen met haar faalangst. Aangezien ik iets soortgelijks had op de middelbare school, kan ik haar misschien wel wat tips geven. Afgelopen week heb ik een plan gemaakt over wat ik met haar de komende bijeenkomsten wil bespreken. Vandaag gaan we het hebben over zelfvertrouwen. Zelfvertrouwen is namelijk een belangrijke factor bij de definitie faalangst. Daar begint het mee. Ik maak met haar een mind- map over wat zelfvertrouwen voor haar betekent en wat de relatie is met het woord faalangst, ook wel prestasie- angst in het Afrikaans. Ze vindt het lastig maar komt uiteindelijk met goede doordachte antwoorden. Als tweede heb ik een formulier met een aantal vragen. Ik heb deze in eerste instantie opgesteld voor mijn training maar ik kan het in dit soort gevallen ook goed gebruiken. Er staan vragen op als: “Wat zijn jouw interesses? Wat zijn jouw kwaliteiten? Wat zijn jouw zwakheden? Wat is je ultieme doel in het leven?” Door dit soort vragen gaan ze nadenken over zichzelf zoals ze vaak nog nooit eerder hebben gedaan. Ze vult het in en we bespreken het samen. Tenslotte heb ik een motivatie filmpje voor haar. Ik vind het filmpje zoveel kracht uitstralen en ik heb gemerkt dat het, vooral in deze community, veel met de mensen doet. Tik maar eens op youtube in “I am awesome!” en klik vervolgens op het tweede filmpje. Eens kijken wat het met jou doet. Aan het eind van het filmpje is het meisje zo verandert. Het lijkt alsof ze ineens tot het inzicht is gekomen dat ze er inderdaad mag zijn en dat ze goed is zoals ze is. Ik vind dit prachtig om te zien. Vervolgens sluit ik de sessie af en spreken we af dat ik haar donderdag weer zie. Dan gaan we het hebben over hoe je de druk kunt verminderen onder een toets. Zodra ik uit het lokaal kom zie ik Karin zitten. Ze komt vandaag even langs met Lizelle om te kijken hoe het nog gaat op school. Fleur heeft inmiddels al een gesprek met haar gehad dus ze weet een beetje hoe het gaat. Dan geeft ze aan dat ze een meeting heeft met de directeur. Ze loopt samen met Lizelle naar binnen. Een paar minuten laten komt Lizelle weer naar buiten en seint ons dat we ook moeten komen. Ze heeft een heel serieus gezicht. Oh nee, wat nu? Hebben we iets fout gedaan? We komen binnen en de directeur loopt de deur uit. Mrs. Beukes zit samen met Karin aan het bureau. Karin vraagt aan me of ik de situatie van de jongen kan uitleggen. Ik weet meteen waar ze het over heeft. ( Omdat ik een aantal verslagen achterloop heb ik jullie dit nog niet verteld, vandaar een korte beschrijving). Afgelopen week was ik mijn lokaal aan het voorbereiden waar ik mijn training zou geven. Ik ben daar alleen. Opeens komen er drie jongens het lokaal in. Een jongen pakt mijn hand en geeft er een kus op. Ik vertel hem dat ik dit niet zo prettig vindt. Hij vraagt hoe het gaat en of ik een vriend heb. Ik vertel hem en de andere twee jongens dat dat niet hun zaken zijn en vraag ze vriendelijk of ze weer naar buiten willen gaan omdat ik druk bezig ben. Een van de andere jongens vraagt of ik mijn nummer aan hem wil geven. Ik word boos. Ze kunnen kiezen: nu weggaan of blijven maar dan haal ik de directeur erbij. Een van de jongens trekt de deur dicht. Ik kan geen kant meer op. Twee seconden ben ik bang maar daarna denk ik al snel dat ze me niks kunnen maken. Ze zijn namelijk ongeveer 1.20 meter. Ukkies dus. Ik word nog bozer en grijp naar de deur. Nu eruit! Twee jongens lopen weg. De andere roept nog wat woorden en loopt vervolgens ook weg. Een vrouw, die buiten bezig is, heeft dit gezien. Ze vertelt het onmiddellijk aan Mrs. Beukes die vervolgens overstuur naar mij toekomt. Ik leg haar de situatie uit en ze rent achter de jongens aan. Vervolgens roept ze mij en vertelt ze dat we samen de politie gaan bellen. De jongens beginnen te schreeuwen. Dit doet Mrs. Beukes natuurlijk alleen om ze bang te maken. Samen lopen we naar de directeur. Ook hier moet ik mijn verhaal weer doen. Een aantal minuten later komen de jongens erbij. Eentje is agressief en de directeur trekt hem aan zijn jas. Hij moet onmiddellijk naar huis. Later blijkt dat hij voor drie dagen is geschorst. Niet alleen vanwege wat hij bij mij heeft gedaan maar er waren nog een aantal andere zaken. De directeur vertelt me dat ik een incidentenformulier moet invullen waarin ik de situatie gedetailleerd moet vertellen. Ik heb nu het idee dat het allemaal een beetje aangedikt wordt. Natuurlijk kan het echt niet wat ze deden maar het zijn ook maar pubers die achter de meisjes aanzitten. Ik besluit het incidentenformulier in te vullen, niet voor mezelf, maar voor alle andere meisjes die dit soort dingen meemaken. Het gebeurt namelijk veel op school dat de jongens dingen doen bij meisjes die niet horen te kunnen. Ik doe het voor hen, zodat ze in de toekomst weer normaal behandeld zullen worden. Karin en Mrs. Beukes hebben deze situatie geheel met mij besproken. Ik geef aan dat ik graag nog eens met deze jongen om de tafel wil zitten om de situatie goed af te sluiten. Ze vinden dit een goed idee. Verder blijkt er veel met de jongen in het verleden gebeurt te zijn, dit verklaart zijn gedrag. Hij heeft jarenlang gedacht dat hij een zus had, terwijl het zijn moeder bleek te zijn. Zijn zus is verdronken in het bad toen hij nog klein was. Hij heeft al veel meegemaakt in zijn jonge leven. Karin wordt emotioneel en pinkt een traantje weg. Ze heeft respect voor ons en de leraren die dagelijks met dit soort situaties moeten omgaan. Het was een goed gesprek, maar ik moet nu toch echt weer aan het werk. Ik werk nog wat aan mijn supervisie, draaiboek en onderzoek en dan gaan Fleur en ik weer richting huis. Om 4 uur komt Mrs. Beukes langs voor een skypegesprek met de HAN. We poetsen nog even snel het huis en dan staan Maud en Mrs. Beukes alweer op de stoep. We hebben eerst nog een bijeenkomst met z’n vieren over hoe het op school gaat en wat we allemaal doen. We vertellen haar de dingen die goed gaan maar ook de dingen die minder goed gaat. Een van onze punten is namelijk dat de directeur nooit tijd voor ons heeft. Alles wat we doen moeten we door hem laten goedkeuren. Als hij geen tijd heeft dan kunnen wij dus niks. Mrs. Beukes is hier boos om omdat hij maar tijd voor ons moet maken. Ze gaat hier achteraan. Rond 5 uur gaat Maud richting Child Welfare en starten wij onze computer op voor ons skypegesprek. Het is heel awkward. Alles moet in het Engels en Mrs. Beukes en Iris, die het gesprek leidt, hebben elkaar nog nooit ontmoet. Iris stelt vragen over wat onze taken zijn op school, hoe het gaat, wat onze kwaliteiten en verbeterpunten zijn. Mrs. Beukes heeft alleen maar positieve dingen over ons te zeggen. Nu zit dit ook wel in de cultuur, omdat mensen elkaar hier bijna nooit negatieve feedback geven, maar ik heb het idee dat ze het meent. Iris vraagt ook wat onze kwaliteiten zijn ten opzichte van andere studenten. Mrs. Beukes geeft aan dat wij heel betrokken zijn en veel willen bereiken op school. Niet dat andere studenten dit niet hadden, maar bij ons valt haar dat wel op. Eigenlijk zouden we 2 uur moeten skypen. 1 uur voor Fleur en 1 uur voor mij. Na een half uur zijn we echter al klaar. Na het gesprek brengen we Mrs. Beukes weer naar huis. We rijden op de terugweg nog snel even door naar de zumbales die Anouk in de sportschool aan het geven is. Dit is erg leuk om te zien. Volgende keer doe ik weer mee. We rijden weer richting huis en maken ons klaar voor een gezellige braai samen met de Grabouwers die vandaag langskomen. Het is nog lang erg gezellig!


Woensdag 21 oktober. Vandaag eens geen stagedagje voor ons. Er staat namelijk een Spanboudag, ook wel teambuildingsdag, op het programma. Samen met alle medewerkers van Child Welfare gaan we een dagje weg. Geen idee waar naar toe, maar dat zien we vanzelf wel. We vertrekken met drie auto’s. Ik wil graag in onze auto rijden want iedereen denkt dat de auto van Jurio is. Mrs. Philander vroeg namelijk aan Jurio of we met zijn auto konden gaan vandaag. Hier wil ik even verandering in brengen. De medewerkers kijken me aan en ik zeg: ja, ik rijd vandaag in mijn eigen auto! Iedereen begint te lachen. We gaan op weg naar Betty’s bay. Wat zullen we daar gaan doen? Onderweg stoppen we langs de weg om te wachten op de derde auto. Ik moet zo nodig plassen dat ik de bosjes in ren. Ik ga me zitten tussen de prikkelplanten en natuurlijk komt er niks. Dan hoor ik Jurio roepen dat de derde auto is gearriveerd en dat ik snel weer moet komen. Ah nee! Shit! Ik trek mijn broek op en ren naar de auto. Dan nog maar even knijpen. We stoppen uiteindelijk bij een botanische tuin. De helft van de medewerkers begint al te zeuren. Ach, wat is dit nou? Kom op! Eenmaal binnen gaan we met z’n allen aan een tafel zitten. Felicity legt ons uit wat vandaag de bedoeling is. Eerst gaan we een aantal teambuildingsoefeningen doen. Vervolgens gaan we eten en aan het eind van de dag gaan we nog een wandeling maken door de tuin. Klinkt leuk! Eerst krijgen we allemaal een sticker met een kleur. Hier zullen zo dadelijk wel teams uit ontstaan. Vervolgens krijgen we een papiertje. Op het papiertje moeten we een kwaliteit van onszelf schrijven. Ik merk dat ik dat nog best moeilijk vind aangezien ik dit ook altijd als opdracht aan mijn eigen studenten geef. Ik schrijf uiteindelijk op dat ik weet wat ik wil in mijn leven en dat ik er alles aan doe om dit te bereiken. Vervolgens moeten we ons kaartje in een ballon stoppen. Zoals sommigen van jullie al weten haat ik ballonnen! Vanaf het moment dat de eerste ballon perongelijk knapt, hou ik mijn oren dicht. We lopen met z’n allen naar het grasveldje waar we de ballonnen in het midden neer moeten leggen. Natuurlijk knappen de meeste meteen. Daar is niet zo goed over nagedacht. Haha. Uiteindelijk moet iedereen weer een kaartje in zijn hand hebben, als het maar niet je eigen is. Zodra iedereen een kaartje heeft moeten we ze één voor één gaan voorlezen en raden van wie het kaartje is. Het is een leuk spel om elkaar beter te leren kennen. Na het eerste spel is het tijd voor het tweede spel van vandaag. We staan nog steeds in de kring. De bedoeling nu is dat je een kenmerk van jezelf noemt met de beginletter van je eigen naam. Dus bijvoorbeeld; Vera= vrolijk. De eerste begint met zijn eigen naam en zijn kenmerk. Daarna is de tweede aan de beurt maar zodra hij of zij zijn kenmerk heeft genoemd moeten we beginnen bij het benoemen van de eerste persoon. Hier komt dus een aardig geheugen goed van pas. Zodra we bij mij zijn aangekomen heb ik een probleem. Verzin maar eens een kenmerk met een V in het Engels. Uiteindelijk noem ik Vera= very kind op. Iedereen begint te lachen. Hahaha. Ach ja ik heb mijn goede kant weer laten zien. Zodra iedereen aan de beurt is geweest gaan we weer aan tafel zitten. Nu moeten we een liedje gaan schrijven. Lastige opdracht zeg! Ons groepje maakt een liedje met een bijpassend dansje. Het gaat als volgt: olike kinders, olike kinders, olik is ons, olik is ons, niemand lyk soos ek knie, niemand lyk soos ek knie, ons is cute, ons is cute. En dat op de melodie van vader Jacob. Het is natuurlijk lachen, gieren, brullen. De volgende opdracht heb ik al eens eerder gedaan. Je krijgt een lijst met allemaal benodigdheden. De beschrijving van de opdracht gaat als volgt: je zit op een zinkend schip. Je moet snel beslissen welke attributen je mee wil nemen. In principe is alles belangrijk maar je moet goed met je groep discussiëren over wat de prioriteit heeft. Ook al heb ik deze opdracht al eens gedaan, het blijft moeilijk. Een van de attributen is een spiegel. In eerste instantie zou je zeggen dat je die niet nodig hebt, maar als je gaat nadenken is een spiegel heel handig voor de juiste route en om andere mensen te seinen met behulp van zonlicht. Deze opdracht zorgt ervoor dat je samenwerkt en overlegt met je team. Daarna wordt de opdracht gezamenlijk besproken. Het is een leuke dag tot nu toe. Ik merk wel dat iedereen een beetje hangerig wordt van de honger. Gelukkig gaan we eten. We krijgen kip, salade en friet met een sapje. Heerlijk! Na het eten willen we een wandeling door de tuin maken. Helaas begint het hard te regenen en is de wandeling van korte duur. Dan maar naar huis! Zodra we thuis zijn moeten we ons alweer gaan klaarmaken voor een nieuwe activiteit. Een braai met de UWC studenten uit Kaapstad. Het is alweer een gezellige avond met veel eten, drank en muziek. Lichtelijk aangeschoten kruip ik mijn vertrouwde bedje weer in. Goodnight!

Donderdag 22 oktober. Vandaag heb ik het tweede gesprek met het meisje over faalangst. Ik heb een aantal tips voor haar om de druk te verminderen. Verder heb ik een succesboekje gemaakt waarin ze al haar successen kan opschrijven. Elke avond voor het slapen gaan kan ze dit doorlezen zodat ze met een goed gevoel de nacht in kan. Dit kan ze altijd gebruiken wanneer ze zich niet zo goed voelt. Ze is hier erg blij mee. Tenslotte heb ik een aantal ontspanningsoefeningen voor haar die haar helpen om in een stressvolle situatie weer rustig te worden. Ook deze sessie is weer geslaagd. Ik hoop echt dat ze de volgende toetsweek goed doorkomt. Na het gesprek komt Mrs. Beukes naar ons toe. Het valt me op dat ze ons anders benadert dan normaal. Ze is heel geïnteresseerd en betrekt ons bij veel zaken. Het gesprek met Nederland heeft ons toch wel goed gedaan zo te zien. Ze vertelt dat ze een meisje voor ons heeft waarvan ze achter gekomen zijn dat ze 7 weken zwanger is. Ze zit in haar laatste jaar en heeft aanmoediging nodig om dit jaar tot een goed einde te brengen. Ze weet nog niet zeker wanneer we haar kunnen spreken. Na het gesprek lopen we naar Child Welfare. De UWC studenten van Kaapstad, waar we al een tijdje mee samenwerken, hebben vandaag hun laatste dag. We komen er om 10 uur aan. Een van de studenten komt naar ons toe en vertelt ons dat het afscheid naar 11 uur is verplaatst. Nou lekker dan! Dat hadden ze ons ook wel even kunnen vertellen. Fleur en ik besluiten om weer naar school te lopen en om 11 uur weer terug te komen. Op school werk ik nog even aan mijn projecten, babbel ik wat met de leraren en eet ik mijn lunch. Daarna lopen we weer terug. Eenmaal daar moeten we nog ongeveer 20 minuten wachten en dan is iedereen klaar. Er wordt een praatje gehouden door Mrs. Philander en ook wij, als Han studenten, doen nog even een korte speech. We hebben voor ieder een kaartje gemaakt als bedankje en geven de cadeautjes af die Mrs. Beukes aan ons gegeven heeft voor de studenten. Twee daarvan hebben namelijk ook op de High School gewerkt. Dan is het tijd voor gebak en thee. Iedereen krijgt een bord met 4 gebakjes. Jammie, ik heb wel weer trek! We kletsen wat maar dan is het alweer tijd om echt afscheid te nemen. De tranen vloeien nog net niet maar er wordt flink geknuffeld. Nadat de studenten vertrokken zijn gaan Fleur en ik weer richting school. Ik merk dat de leraren steeds meer toenadering zoeken. Ze zijn inmiddels aan ons gewend en we gaan langzaam bij de groep horen. Een van de leraren, volgens mij is hij net afgestudeerd, zit op de computer. Een van de studenten komt langs en vertelt dat hij moet gaan werken en niet moet zitten facebooken. Ik begin te lachen. Hij durft! Vervolgens raken we in gesprek. Er zijn enorme protesten bezig bij de universiteit van Kaapstad. De studenten moeten meer gaan betalen maar de meerderheid kan dit niet. Het blijken de grootste protesten te zijn sinds 1992. De politie treedt hard op. Heftig dit! Verder hebben we het ook nog even kort over de president van het land, Zuma. Hij heeft een enorm leefgebied met alles erop en eraan helemaal voor zichzelf. Verder heeft hij 5 vrouwen en is hij volgens de leraar op school erg corrupt. Hoe hypocriet kun je zijn als de meerderheid van je land straatarm is en jij zelf nergens naar hoeft om te kijken?! Zo gaat het hier nu eenmaal. Vervolgens begint hij over het gala dat hij afgelopen juni heeft georganiseerd. Het thema was winterwonderland en iedereen kwam in prachtige kostuums. Hij laat een aantal foto’s zien en het ziet er prachtig uit. Hier kan hij urenlang over doorpraten merk ik. Maar wij moeten nu toch echt weer naar huis. We nemen afscheid en vertellen hem dat we hem vanavond weer zien bij de diploma uitreiking van de beste leerlingen van de school. Na school lunchen we samen met de fysiostudenten bij de Nederlandse bakker in het dorp. Ik heb gekozen voor een lekkere milkshake en een broodje met kip, sla en friet. Smullen dit. Kiki heeft haar vriend meegenomen die hier sinds gisteren is. Ze gaan samen een weekje op vakantie. Het is schattig om te zien hoe blij ze is omdat ze toch wel haar moeilijke periodes heeft gehad hier in Zuid- Afrika. We zitten hier de rest van de middag. Daarna lopen Fleur en ik naar huis om ons klaar te maken voor de diploma uitreiking. Ik ben benieuwd! We komen aan en iedereen is prachtig aan. De leraren hebben allemaal een smoking of jurk aan en de studenten zijn netjes in uniform. Het gaat beginnen. Er wordt gezongen, gebeden en gelachen. De beste studenten per klas worden vandaag in het zonnetje gezet. Een voor een worden de klassen naar voren gehaald. Ik zie veel van de studenten die ik regelmatig spreek. Ook de meisjes van mijn training zijn bijna allemaal aanwezig. Ik voel me trots, heel trots! Een van de meisjes kijkt om en zwaait naar me. Wat een schatje! Nu ik hier zo zit heb ik echt zo’n momentje van ultiem geluk. Ik ben zo blij dat ik hier mag zijn en dat ons werk goed ontvangen wordt. Er zijn veel problemen maar bij dit soort bijeenkomsten zie je dat wanneer je elkaar liefhebt en er voor elkaar bent je al heel ver komt in het leven.
Oké, nu even stoppen! Wat een zweverige praat vinden jullie ook niet? Ja ik moet toegeven dat ik hier toch wel in veranderd ben. Ik denk veel meer na over de dingen en het leven en dan krijg je af en toe zulke uitspraken.
De rest van de avond verloopt helemaal top. Om 10 uur is het weer tijd om naar huis te gaan. Het was een lange dag. Fleur en ik luisteren nog even naar wat Lion king muziek om het volledige gevoel van Afrika te krijgen en dan kruip ik weer lekker mijn nest in. Tot morgen!


Vrijdag 23 oktober. Vandaag is voor ons het weekend alweer begonnen. Fleur en ik besluiten om ’s morgens even langs de crèche te gaan. We willen hier graag eens een vrijdag meelopen om te kijken hoe het hier gaat en natuurlijk omdat deze kinderen gewoonweg über schattig zijn. De vrouw van de crèche geeft aan dat het helemaal goed is en dat we het beste in de ochtend kunnen komen. Vervolgens lopen we weer naar huis om ons klaar te maken voor een dagje surfen. Eerst rijden we langs Grabouw om een aantal studenten op te pikken en vervolgens rijden we door naar het plaatsje Strand waar we al eens eerder gesurft hebben. De Grabouwers nemen een lesje en Jurio, Fleur en ik besluiten om op ons zelf te gaan surfen. Het waait hard vandaag en de golven zijn hoog. Lastig dit! Fleur en ik zijn vandaag echt lomp. Zodra we elkaar aankijken ligt een van ons wel te creperen in het water van de kou of de pijn. Ik heb kramp, Fleur krijgt haar surfboard tegen haar gezicht en samen hebben we onze vingers gekneusd van het touw aan ons board. Lachen man! Na twee uurtjes surfen is het weer tijd om terug te gaan. De Grabouwers zitten ons al op te wachten omdat hun surfles maar 1 uur duurde. We kleden ons om en besluiten om samen gezellig te uiteten. Onder het uiteten komt Jurio weer met een weddenschap. Ik krijg 100R per peper die ik eet. Ik proef een stukje en ga kapot. Kelley, van de Grabouwgroep, stimuleer me en legt stiekem suiker voor me klaar voor na de peper. Dit helpt blijkbaar heel goed tegen het brandende gevoel in je mond. Ik durf niet, helaas! Volgende keer beter. Na het eten rijden we weer richting huis om lekker het bed weer in te kruipen.


Zaterdag 24 oktober doen we lekker rustig aan. Ik slaap uit tot een uur of 1. Woow dat heb ik lang niet meer gedaan! Ik moet er wel bij vertellen dat ik heel slecht geslapen heb vannacht en dat ik van 9 tot 11 ’s morgens nog aan deze verslagen getypt heb. Dus al met al heb ik niet heel lang geslapen. Vandaag besluiten we naar het bloemenfestival te gaan in Greyton, zo’n 5 kilometer van Genadendal vandaan, samen met Lizelle, Jurio en Fleur. We eten een lekker hapje bij een restaurant genaamd Via’s. Verder is het wel druk in Greyton maar weinig te doen. Ik denk dat we te laat zijn. Na het eten gaan we naar de kroeg omdat vandaag Zuid- Afrika moet rugbyen tegen Nieuw- Zeeland in de halve finale. Een heel belangrijke wedstrijd dus! Het is super warm in de kroeg. Ik zweet zowat uit mijn kleren! Onder het genot van een Flying Fish ( hetzelfde als een Radler) kijken we het eerste gedeelte van de wedstrijd. Gek genoeg is Lizelle samen met nog 1 andere man in de kroeg voor Nieuw Zeeland. De rest is uiteraard voor Zuid- Afrika. De tweede helft besluiten we bij Lizelle thuis te kijken samen met haar man Mark en haar dochter met de kinderen. Het is erg gezellig! Helaas verliest Zuid- Afrika op twee puntjes na. Balen! Tot ongeveer half 10 brengen we de avond door bij Lizelle. We genieten van het prachtige uitzicht op haar balkon, spelen met Tiny, kijken cartoons met de kleinkinderen van Lizelle en sluiten de avond af met Harry Potter. Lizelle valt in slaap dus nu is het tijd om naar huis te gaan. Fleur en ik zetten de auto op de bewaakte parkeergarage waar we hem altijd neerzetten. Daar is dit keer een feestje aan de gang! Een dame komt naar ons toe en vraagt of we nog even mee komen doen. We zijn moe dus besluiten het vriendelijke aanbod af te staan. Ze geeft ons haar nummer om een keer wat te gaan doen. Gezellig! Fleur en ik lopen weer richting huis. Ik kijk nog even de eerste aflevering van Expeditie Robinson en vervolgens val ik heerlijk in slaap.

Zondag 25 oktober. Vandaag staan we vroeg op, en voor jullie nog vroeger omdat in Nederland de klok is verzet en hier lekker niet, om naar een gospelkerk in Caledon te gaan. Een leraar van school heeft ons hiervoor uitgenodigd. We komen aan en worden al meteen vriendelijk ontvangen. Ik zwaai naar Mr. Smit. Wat een dropje is het toch! Ze zijn al aan het repeteren. Het is geen gospelkoor zoals wij het kennen. Het zijn 2 vrouwen en 3 mannen. Een man bespeelt de drums, de vrouwen zingen en Mr. Smit speelt samen met de andere man op het keyboard. Mr. Smit zingt er af en toe ook bij. Er wordt een opening gedaan waarbij even speciaal stilgestaan wordt bij de komst van de studenten helemaal uit Holland. Oh jee dat zijn wij! Vervolgens komt, ik noem hem even de pastoor, binnen. Volgens mij is hij namelijk geen pastoor en verzorgt elke week iemand anders de mis. Ook hij schenkt uitgebreid aandacht aan ons. Hij vraagt of wij Afrikaans verstaan. Ik antwoord: Ons verstaan wat jy sê. Ja hoor, ik heb weer even mijn momentje van fame gehad vandaag. Dan moeten we gaan staan. De band begint te spelen. Een aantal swingende nummers worden gecombineerd met rustige. Iedereen doet mee. Het is een fijn gevoel. Daarna begint de mis. Vandaag gaat het over dankbaarheid. De man leest een aantal verzen voor en vertelt hoe hij er zelf over denkt na drie kwartier tot een uur sluit hij af. Mr. Smit begint weer te spelen op zijn keyboard. En dan is de mis afgelopen. Wij lopen naar voren om Mr. Smit en de pastoor nog even te bedanken. Buiten komen we een andere man tegen die we bij de ingang ook al zagen. Hij biedt ons een stukje gebak aan. Dat sla ik natuurlijk niet af. Zodra ik mijn stuk op heb, en die van Fleur omdat Fleur geen gluten mag, rijden we richting de 5 rand winkel waar we nog een aantal spullen moeten kopen. Vervolgens rijden we nog even naar de Pick and Pay waar we onze boodschappen doen en dan gaan we alweer richting huis. Zodra we thuis zijn pak ik weer even de auto om naar Jurio te gaan. Ik moet namelijk mijn trui even naaien en de enige man in Genadendal heeft toevallig een naaisetje. Helaas heeft hij geen zwart garen. Dan maar groen. Dit ziet natuurlijk niet uit maar ik besluit er thuis nog met een watervaste zwarte stift overheen te gaan. Top idee! Weer helemaal de oude! Wanneer ik weer thuis ben bereid ik mijn zaakjes voor morgen voor. Morgen geef ik namelijk de derde sessie van mijn training. We zijn op de helft! Na mijn huiswerk eet ik samen met Fleur ons avondmaal op en dan is het alweer tijd voor Flikken Maastricht. Met z’n tweetjes, Fleur met haar knuffel en ik… tja… met mezelf, kijken we de o zo spannende serie. Na Flikken kruip ik mijn bed weer in. See you tomorrow!