Go with the flow!

Dinsdag 15 september. Ik kom op school aan en ik merk meteen dat het niet veel wordt vandaag. De examens voor de leerlingen zijn namelijk begonnen. Mrs. Beukes heeft ons hier al voor gewaarschuwd. Ook geeft ze aan dat de kans klein is dat ik vandaag iemand kan spreken. De studenten gaan namelijk meteen na hun toetsen weer naar huis. Ik werk wat aan mijn draaiboek maar verder doe ik niet zo veel. Ah nee, het is weer zo’n dag. Ik heb er nog steeds een beetje moeite mee dat we hier in verhouding heel weinig kunnen doen aan de problemen die ze hier hebben. Een leraar vertelt ons over het schoolsysteem. Dit gaat als volgt. De middelbare school loopt van klas 8 tot en met klas 12. Het niveau is heel laag, dus in principe zou iedereen dit moeten kunnen halen. Wanneer je dan toch blijft zitten in bijvoorbeeld klas 9, doe je deze klas nog eens over. Hier is in principe niks mis mee, zo gaat het in Nederland namelijk ook. Wanneer je vervolgens de tweede keer klas 9 niet haalt ga je wel automatisch door naar klas 10. Wanneer je dan uiteindelijk in je examenjaar (klas 12) faalt, krijg je een certificaat voor klas 9. Dit stelt helemaal niks voor maar je hebt tenminste iets. Doordat je gemakkelijk kunt doorstromen gedurende je middelbare school, hebben veel leerlingen niet meer de motivatie om iets aan school te doen. Dit vind ik persoonlijk echt belachelijk. Wanneer je in Nederland twee keer blijft zitten in dezelfde klas dan kun je naar een andere school gaan zoeken. Ook de leraren zijn het hier totaal niet mee eens. Dit zorgt voor onrust.
We gaan vroeg naar huis. Ik besluit om nog even langs de pinautomaat te lopen. Fleur en ik willen graag even langs de pottenbakker van Genadendal. We zijn hier al eerder geweest toen we een rondleiding kregen door het museum. Ze verkopen hier hele leuke zelfgemaakte bekers, bakjes en borden. Omdat we het leuk vinden om hier iets te kopen, en natuurlijk ook om de geldpot van Genadendal te steunen, kopen we wat leuke souvenirtjes. We lopen vervolgens door naar huis en ik kruip mijn bed weer in. Fleur zorgt heel goed voor me. Zodra ik wakker word merk ik dat ik drie uur geslapen heb. Hmm.. ik had het dus toch wel nodig vandaag. Omdat het dinsdag is gaan we ook vandaag weer naar de burgernight. Dit keer komen alle studenten, dus ook die van Grabouw. Er is buiten een enorme tafel voor ons gereserveerd. Gezellig! Opeens zien we de UWC studenten komen. Zij wisten natuurlijk dat wij hier zouden zijn vandaag. Ook zij schuiven aan. Het is hartstikke gezellig met de studenten uit Grabouw. Nu kunnen zij ook eens zien waar wij elke dinsdagavond rondhangen. De UWC studenten zijn me iets te luidruchtig. Ook de eigenaar van het restaurant merkt dat op. Freke besluit er iets van te zeggen. Met een grote mond, maar terecht, vertelt ze dat we hier zijn om rustig te eten en niet om lawaai te maken. Samen met een paar anderen klap ik in mijn handen. Well done girl! Die heeft ze even de mond gesnoerd. Ook de eigenaar steekt een duimpje naar haar op. Na een gezellige avond ga ik met een rond buikje weer richting huis. Goodnight myn skatties!

Woensdag 16 september. Vandaag heb ik weer een gesprekje met een meisje waar ik graag mee praat. Ze wil oprecht mijn hulp en ook in de toetsweek is ze bereid om met me te praten. Ze wil graag praten over haar situatie thuis. Ze voelt zich niet begrepen en wordt buitengesloten. Voornamelijk met haar stiefvader heeft ze problemen. Ik bespreek met haar deze situatie en leg haar uiteindelijk een swot- analyse voor. Swot staat voor Strengths, weaknesses, opportunities en threats. Deze wil ze thuis invullen omdat ze hier graag wat langer over na wil denken. Dit vind ik helemaal prima. Dit gesprekje ging goed. Nadat het meisje weg is komt Jurio de kamer ingestormd. Hij vraagt of ik meteen mee ga. Een ander meisje waar ik mee praat is namelijk helemaal overstuur. Wanneer ik bij de kamer van de directeur aankom, waar zij binnen is, merk ik dat er meer aan de hand is. Child Welfare is aanwezig en staat samen met de directeur te overleggen. Ze betrekken me er onmiddellijk bij. Het meisje begon uit het niets te huilen en wilde wegrennen van school. Een aantal volwassenen zijn hier vervolgens achteraan gerend. Fleur heeft het meisje proberen te kalmeren maar ze stopte niet. Het was niet normaal huilen maar bijna hyperventileren. Het meisje is blijkbaar ook al bekend bij Child Welfare. Heel fijn dat ze mij dit ook even melden! Ze denken dat het meisje dagga (drugs) gebruikt en haar lichaam verkoopt aan oudere mannen voor geld. Ze is waarschijnlijk zo overstuur omdat de drugs is uitgewerkt en haar lichaam behoefte heeft aan nieuwe. Ik schrik hiervan. Ik besluit om even buiten te wachten totdat het meisje naar buiten komt. Wanneer ik haar zie lopen besluit ik om even naar haar toe te gaan. Ze gaat namelijk meteen met Child Welfare mee voor een drugstest. Ik vertel haar dat ze in goede handen is en dat ze nergens bang voor hoeft te zijn. Vervolgens geef ik haar een knuffel. Over deze knuffel heb ik nog lang nagepraat met Jurio en Fleur. Ook heb ik dit als situatie in mijn supervisietraject ingebracht. Ik wist namelijk niet goed of de knuffel mijn professionaliteit aantastte. Uiteindelijk heb ik besloten om mijn gevoel te volgen en ik merkte aan het meisje dat ze de knuffel prettig vond. Vervolgens is ze met Child Welfare mee de auto ingestapt.
Wat een heftige dag vandaag. Fleur en Jurio zien aan me dat het veel met me doet. Fleur vertelt me dat ze zojuist een lerares gesproken heeft. Deze lerares stond ervan versteld dat het meisje huilde. Zij kent haar namelijk als het meest arrogante meisje van de school. Ze huilt nooit! Ook hier schrik ik van. Bij mij is ze namelijk altijd erg kwetsbaar en er is nog geen moment voorbij gegaan dat ze niet heeft gehuild. Dit bevestigt ook weer dat veel mensen hier een masker voor de buitenwereld opzetten en het gevoel hebben dat ze altijd sterk moeten zijn en geen gevoelens kunnen tonen. De hele dag denk ik na over wat er vandaag gebeurd is. Ik vind het zielig en wil haar graag helpen. Ook besluit ik met Child Welfare een afspraak te maken over hoe het nu verder moet. Deze zal morgen plaatsvinden. Ik ben benieuwd. Na school rijden Fleur, Jurio en ik richting Caledon voor boodschappen. Om half 7 rijden we weer richting school waar de eerste bijeenkomst van de UWC studenten plaatsvindt voor ouders specifiek. Zij gaan een aantal sessies geven over hoe ouders hun kinderen opvoeden en wat daar allemaal bij komt kijken. Daar is hier sterke behoefte aan. De studenten hebben ons uitgenodigd om te komen kijken en hen te ondersteunen. Ik merk dat ik zelf ook zenuwachtig ben. Je weet namelijk nooit wie er allemaal komt en of het een succes wordt. De bijeenkomst is gelukkig een succes vandaag. Er zijn niet zoveel ouders als gehoopt, maar wel genoeg. Ook ik heb veel informatie opgedaan en ik kan hier zeker wat mee in de toekomst. Het was een leerzame avond. Maar nu is het toch echt weer tijd voor mijn broodnodige nachtrust!

Donderdag 17 september. Vandaag staat er op de planning om mijn training, die ik al voor een groot gedeelte af heb, voor de komende weken te plannen. Ook heb ik een aantal formulieren gemaakt die de meiden, die zich laatst vanuit zichzelf hebben aangemeld, moeten laten ondertekenen door hun ouders. De reden hiervoor is omdat ze nog geen 18 jaar oud zijn. Onder de 18 moet alles gebeuren met toestemming van de ouders, dus ook dit. 5 meiden hebben zich opgegeven. Het zijn allemaal vriendinnen van elkaar. Dit kan een voordeel zijn maar ook een nadeel. We gaan maar uit van het voordeel. Ik ga naar de secretaresse om te vragen of ze de namen van de meiden wil omroepen en wil vragen of ze zo snel mogelijk naar de computerkamer willen komen. Dit is de enige manier hoe ik de meiden bij me krijg om de formulieren op te halen. Ik ben benieuwd. Algauw staat er een meisje te wachten. Ik denk dat het een van de studenten is voor de training. Ik loop naar haar toe en het is er inderdaad een. Ze vraagt of ze ook het formulier van een ander meisje mee kan nemen. Ze ziet haar over een aantal minuten toch weer in de les. Ik vind het prima. Een tijdje later staat er nog een tweede meisje op de gang. Zij neemt de overige formulieren mee. Hm.. dit ging gemakkelijk! Verder bespreek ik mijn planning met Mrs. Beukes en verstuur een aantal belangrijke e-mails. Dan zit de dag er alweer bijna op. Alweer begint de moeheid toe te slaan. Ik ben er langzaam wel een beetje klaar mee. Ik wil bezig blijven en niet elke middag hoeven slapen. Dat is zonde van de tijd hier in Zuid- Afrika. Ik moet toch eerst nog even naar Child Welfare om te praten over de gebeurtenis van gisteren. Daarna kan ik naar bed. Wanneer ik daar aankom vertelt Marshanette de gehele casus. Ik kom erachter dat er nog zoveel dingen zijn die ik niet weet. Ik was echter wel op de goede weg. Ik geef aan dat ik moeite heb met deze situatie en dat ik besloten heb om me terug te trekken. Dit is mijn eerste stage en in deze casus kan ik teveel fout doen. Ze vinden het goed dat ik mijn grenzen aangeef. Het meisje gaat sowieso praten met een psycholoog vanuit Child Welfare. Dit stelt me gerust. Dit gesprek doet me goed. Met een gerust gevoel ga ik richting mijn bedje. Om 5 uur hebben we een algemene jaarvergadering van Child Welfare. Hier moet ik fit voor zijn en ik denk dat er wel wat concentratie van me verwacht wordt. Na een heerlijk middagdutje gaan we richting de kerk. Naast de kerk wordt de vergadering van Child Welfare gehouden. We weten niet precies in welk gebouw dus we besluiten Lizelle te bellen die vanavond ook aanwezig zal zijn. Lizelle vertelt ons dat ze de vergadering helemaal vergeten is en er dus vandaag niet zal zijn. Ook wijst ze ons de plaats waar we moeten zijn. Haha wat een gekkie is het toch! We lopen naar binnen. Er zijn nog niet heel veel mensen. Er staan echter wel veel stoelen. Oeh ze verwachten een hoge opkomst vandaag. De directeur van Emil Weder High School is ook aanwezig. Volgens mij is hij de voorzitter vanavond. Voordat we naar binnen lopen moeten we onze namen opschrijven. Zo kunnen zij zien welke en hoeveel mensen aanwezig waren. We gaan zitten. Het personeel van Child Welfare is er ook. We beginnen natuurlijk later dan verwacht. Er hadden vanavond meer mensen moeten komen. Zelfs niet alle leden zijn er. Uhum… Lizelle dus. De vergadering vanavond zal gaan over waar Child Welfare op het moment overal mee bezig is, over de begroting en over de medewerkers. Ik merk dat er in de vergadering regelmatig mensen bedankt worden. Ook wij als HAN studenten worden regelmatig genoemd. Er komt zelfs een foto van ons voorbij in een van de sheets. Het heeft wel iets bijzonders dat mensen zo in het zonnetje worden gezet. Ze worden vereerd voor het werk dat ze hier doen. Na het 5de bedankrondje vind ik het echter wel mooi geweest. Deze vergadering had ook in één uur gekund in plaats van in twee wanneer je het aantal bedankmomentjes zou inkorten. Maar ja, go with the flow! Om 7 uur is de vergadering afgelopen. Jurio blijft nog even om op te ruimen maar Fleur en ik gaan naar huis. We moeten nog eten en ik rammel van de honger. Het eten smaakt goed. Wanneer we zelf koken eten we meestal een lekkere salade met een stuk vlees en aardappeltjes of rijst. Heerlijk! Na het eten klopt er iemand op de deur. Ik hoor een mannenstem. Even denk ik dat het de man van Lizelle is, maar hier ben ik niet zo zeker van. Fleur doet de deur op een kiertje open. Ik loop richting de keuken om te kijken of er achter het huis nog mensen staan. De man heeft een deken in zijn hand. Het lijkt alsof er een kind in ligt maar Fleur vertelt me achteraf dat dat nep was. Hij vraagt of we geld voor hem hebben omdat hij naar Greyton moet morgen. Eerst vraagt hij voor 30 rand. Wanneer Fleur vertelt dat we hem niet kunnen helpen vraagt hij om 20 rand. Hij eindigt met 10 rand. Hier gaan we dus niet aan beginnen. We kunnen hem helaas niet verder helpen en wensen hem een goede nacht. Ik app Lizelle meteen om te vertellen wat er zojuist is gebeurt. Er is niks ernstigs aan de hand maar ik vind het toch een fijn idee als zij hiervan af weet. Ze vertelt dat ik haar de volgende keer meteen moet bellen zodat zij langs kan komen. Wanneer ze haar zien zullen ze nooit meer terugkomen omdat iedereen Lizelle kent in het dorp. Moe, maar iets meer op mijn hoede dan normaal ga ik richting mijn bed.

Vrijdag 18 september. Vandaag is de dag dat mijn lieve kleine zusje Lynn jarig is. Fleur en ik hebben een van de afgelopen dagen een filmpje gemaakt voor haar verjaardag. Hierin hebben we een aantal leuke liedjes en een lieve tekst verwerkt. Het filmpje heb ik de hele nacht laten laden zodat ik zeker weet dat ik het vandaag kan doorsturen. Ik hoop dat ze het leuk vindt! Vandaag staat er verder op de planning om naar Kaapstad te gaan. We willen graag naar Robben Eiland en naar het aquarium. Dit moet zeker de moeite waard zijn. We zijn bijna in het centrum van Kaapstad wanneer Anouk opbelt. Hebben jullie ook die mail gehad dat het Robben Eiland vandaag niet doorgaat? We kijken en ja hoor. De wind is te stevig dus het is niet verantwoord om met de boot richting Robben Eiland te gaan. Ah, dat is jammer. Ik had er best wel zin in. We besluiten om richting de kaartverkoop van Robben Eiland te gaan om ons geld terug te krijgen. Er staat een lange rij. Iedereen komt zijn geld innen. Gelukkig hebben we vandaag nog wat op het programma staan. Zodra we ons geld terug hebben lopen we eerst richting de shopping mall. We hebben namelijk nogal honger. We zien een tentje waar je heerlijke broodjes kunt halen. Ik besluit om een broodje met paardenvlees te proberen. Hmm.. ik heb wel eens betere broodjes gehad maar het is niet vies. Na het eten lopen we richting het aquarium. Je krijgt bijna overal korting wanneer je een student bent. Dit is natuurlijk mooi meegenomen. Eenmaal binnen kijk ik mijn ogen uit. Overal visjes. We komen bij een aquarium waar allemaal kleine nemo’s inzitten. Opeens zie ik een hoofd tussen alle visjes. Hahaha. Geweldig! Onderin het aquarium zit een inham waar je je hoofd doorheen kunt steken. Zo lijkt het net alsof je echt bij de visjes zwemt. Natuurlijk moeten we dit even allemaal ervaren. Er worden genoeg foto’s genomen. Na ons avontuurtje met de clownvisjes lopen we weer verder. Ik zie zeesterren, krabben, zeepaardjes, kleine haaien en roggen. Dan loop ik tegen een enorm aquarium aan. Ook hier zitten enorm veel vissen, twee haaien en een prachtige zeeschildpad. Ik kan hier uren naar kijken. Opeens zie ik een paar flippers in het water. Oh cool, ze gaan duiken! De instructeur zit al in het water. Hij ziet dat ik foto’s aan het maken ben en komt mijn kant op. Hij doet een aantal poses en aan het eind geeft hij een kushandje. Ja, dit heb ik allemaal vastgelegd. Ondertussen zijn een vader en dochter langzaam in het water aan het zakken. Ik zie dat het meisje het eng vindt. Het lijkt me wel een enorme ervaring. We kijken een tijdje naar de duikers maar er gebeurt vrij weinig. We besluiten om weer verder te gaan. Ik loop nog een rondje en dan vind ik het wel weer goed geweest. We zien een autootje staan waar je op moet gaan zitten. Wanneer je hier een muntje in gooit gaat het autootje op en neer. Ik weet nog dat ik dit als kind erg leuk vond. Jurio roept: Vera als je hier op gaat zitten en aanzet dan krijg je 10 rand. Ja ja, grapjas. Kiki vind het erg leuk en gaat erop zitten. Voor ze het weet heb ik er een muntje ingegooid. Hahaha. Ze heeft de tijd van haar leven. Kiki roept naar Jurio dat ze 10 rand van hem krijgt. Hij zegt vervolgens dat hij de weddenschap met mij had en niet met Kiki. Wat een gierige! Ik film het hele autoritje van Kiki. Wat een dropje is het toch! Vervolgens lopen we lachend naar buiten. Na het aquarium besluiten we om nog even lekker te winkelen. Ik merk dat ik een beetje lui en hangerig aan het worden ben. Elke winkel ben ik dan ook samen met Fleur als eerste uit. Pfoee.. nu weet ik hoe zwaar mannen het hebben! Na het winkelen gaan we richting het hostel waar we ons even opfrissen. Ons hostel ligt dit keer op de uitgaansstraat van Kaapstad, Longstreet. Het hostel heet Carnivalcourt. We slapen met z’n allen op een kamer. Er staan drie stapelbedden langs elkaar. Ik claim het bovenste bed middenin. Lekker knus! We frissen ons op en gaan vervolgens door naar een gezellig restaurantje genaamd Madame tatou. Van buiten lijkt het op een winkeltje. Wanneer je naar binnen loopt staan er tussen de spulletjes die je kunt kopen hele knusse en gezellige bankjes waar je lekker kunt eten. We nemen plaats. Ik kijk mijn ogen uit. Overal is wel iets te zien. De anderen zijn hier vorige keer al geweest toen Fleur en ik in het hostel bleven. Ze weten dus een beetje hoe het hier werkt. We nemen met z’n allen een schaal waar verschillende soorten vlees op liggen. Hierbij krijg je brood dat je met je handen op moet pakken om het eten mee op te scheppen. Je zit dus met allemaal tegelijkertijd van een schaal te plukken. Halverwege komen Jurio en zijn vrienden erbij. Tibi heb ik al eerder ontmoet. Dit keer is er ook nog een jongen bij. Later schuiven er nog een aantal mensen aan. Na het eten is het plan om uit te gaan. We gaan met z’n allen naar het beerhouse! Dit is een plaats waar je, zoals de naam al zegt, voornamelijk bier krijgt. Het wordt meer gezien als indrinkplaats dan als echte club. Het is hier erg gezellig! Na het beerhouse gaat Jurio met zijn vrienden naar een club. Wij besluiten om naar de Dubliner te gaan. Vandaag treedt hier iemand op. Hij speelt heerlijke meezingers. Eenmaal binnen zie ik dat het niet goed gaat met Fleur. Ze vertelt dat het eten haar echt niet goed gevallen is. Ik zeg haar dat ik met haar naar huis ga als het echt niet gaat. Het hostel is gelukkig maar een paar deuren verder. Fleur zegt dat ze wil blijven, ook al geloof ik haar niet. Na 10 minuutjes begint ze te huilen. Ja, ik ga met haar mee terug. Ze voelt zich schuldig omdat ik de vorige keer ook al niet uit kon. Toen had ik zelf een hersenschudding en is zij ook bij mij gebleven. Het is dus meer dan logisch dat ik nu met haar mee ga. Ik hak de knoop door en neem haar mee naar huis. Eenmaal in het hostel aangekomen merken we dat hier ook een enorm feestje aan de gang is. Wat een lawaai! Er is ons verteld dat er een soort van drugsfeest gaande is. Nou gezellig! Fleur en ik kruipen het bed in. We hebben van de eigenaar al oordopjes gekregen voor als we niet kunnen slapen. Ik doe ze in maar merk gelijk al dat dit niet werkt. Op de beat van de muziek val ik in slaap. ’s Nachts worden we wakker gemaakt door de overige dames die binnenkomen. Volgens mij hebben ze het erg gezellig gehad. Na 5 minuutjes ben ik weer in dromenland.