Ik krijg er geen genoeg van....!
Door: Vera Bongaerts
Blijf op de hoogte en volg Vera
23 September 2015 | Zuid-Afrika, Genadendal
’s Avonds hebben we een chill avond bij het huis van Kiki, Anouk en Lisanne. We drinken en eten wat en voor je het weet is de avond alweer voorbij.
4 september. Het is alweer weekend. Er staan ons een paar leuke dagen voor de boeg en ik kijk er erg naar uit. We hebben een hostel, genaamd Big Blue, in Kaapstad geboekt en het is het plan om daar vanavond al te slapen. Onderweg naar Kaapstad komen we bij het plaatsje Strand. Hier kun je heerlijk surfen dus hebben we ook maar een surflesje geboekt. Jurio en Fleur hebben al eens eerder gesurft dus zij gaan op eigen houtje. Anouk, Kiki, Lisanne en ik willen toch wel eerst een lesje. Maar eerst hebben we nog een bijeenkomst met Valerie, de supervisor van twee studenten in Grabouw. Omdat wij nog niet de kans hebben gehad om met onze eigen supervisor te praten heeft Valerie ons uitgenodigd om deze keer bij haar aan te sluiten. Fleur, Jurio en ik gaan richting Grabouw waar we Elke en Constance, de andere studenten die vandaag supervisie hebben, zullen ontmoeten. Valerie zit ons al op te wachten. Het is een interessante bijeenkomst waar ik veel uit kan halen. Halverwege de bijeenkomst word ik echter geïrriteerd door een warme wind die onder de tafel tegen mijn knieën aanblaast. Wat is dat toch? Ik kijk en zie een heater nog geen meter van me afstaan. O lord! Als ik hier de hele vergadering op ga letten dan krijg ik werkelijk niks mee. Gelukkig merkt Valerie al snel dat er iets niet helemaal klopt en ze zet lachend de heater uit. Valerie geeft een aantal handige tips. De belangrijkste tip is toch wel dat als je met jongeren praat onder de 18 jaar, je te allen tijde toestemming moet vragen aan de ouders. Verder moet je de ouders sowieso op de hoogte brengen. Als je een training gaat geven over zelfvertrouwen bijvoorbeeld, en de jongeren worden daadwerkelijk zelfverzekerder, dan kan het zijn dat het in de thuissituatie enorm fout gaat. Ouders gaan zich afvragen waarom hun kinderen zich zo gedragen en er zal verwarring ontstaan. Dit is goed om in mijn achterhoofd te houden, voornamelijk bij mijn training. Na de supervisie gaan we door richting Strand. Het is nog een stukje rijden vanaf Grabouw. Zodra we aankomen besluiten we eerst even wat te eten. We rijden richting een super sjiek restaurant. Ik bestel me een lekkere salade en bitterballen. Die heb ik namelijk erg gemist. Onder het eten moet ik, heel onbeleefd, even naar de wc. Kiki gaat met me mee. We komen aan op de wc en kijken onze ogen uit. Er zitten allemaal knopjes aan de zijkant. Op de muur hangt een hele beschrijving. Ik wil heel graag op een van de knopjes duwen en ik weet dat er iets gaat gebeuren maar niet precies wat. Kiki en ik besluiten om het tegelijk te doen. 1,2,3…. Hahahaha. Opeens voel ik allemaal water tegen mijn kont aan spuiten. Ik schater van het lachen! Woowow! Het gaat nu wel heel hard. Ik druk op de stopknop en sta op. De hele wc is nat. Oepsie! Toch iets te lang laten aanstaan. Kiki en ik hebben de tijd van ons leven. Vol nieuwe ervaringen lopen we weer terug naar de tafel. Na het eten rijden we richting de surfschool. Over een hele korte tijd sta ik voor het eerst op een surfplank. Woehoe! We komen aan bij de surfschool en ze zijn overal aan het werk. Volgens mij zijn ze bezig met een flinke renovatie. We komen binnen en er lopen al verschillende surfdudes rond. Lachen dit! Een kleine snotblaag vraagt of wij de groep zijn die om 1 uur gaat surfen. Ja dat zijn wij! Ik ben jullie coach, geeft hij aan. Ik schat hem een aantal jaartjes jonger dan ons, schattig dit. Eerst worden onze maten opgemeten. We krijgen ieder een wetsuit en mogen ons omkleden in de kleedhokjes. Na veel gekreun en gekrijs heb ik eindelijk mijn wetsuit aan. Lachend kom ik naar buiten. Iedereen ziet eruit als een bifiworstje! Geweldig! Echt elke rol kun je tellen. Dit is nou echt een moment voor een groepsfoto. Lachen maar! Na de foto is het tijd om met onze borden richting het strand te gaan. De twee begeleiders lopen achter ons aan. Eenmaal aangekomen op het strand lopen Fleur en Jurio een andere kant op. Zij kunnen lekker hun eigen gang gaan. Wij krijgen eerst nog instructie. We oefenen op het droge. Eerst leert hij ons de golf te nemen. Het is de bedoeling dat je op het board gaat liggen wanneer er een golf aankomt. Je moet je neus precies op het punt houden waar hij heeft aangewezen en je rug kaarsrecht. Zodra je goed op je board ligt ga je peddelen met je armen. Vervolgens komt de golf en wordt je naar voren geduwd. Het is tijd om in het water te gaan. Ik zie een enorme golf aan komen. Dit is mijn kans. Ik spring op mijn board en begin te peddelen. De golf duwt mijn board vooruit en ik spoel aan op het strand. Woow dat was super! Ik werd meters vooruit geduwd. En dit is nog maar het begin! Bij de anderen gaat het ook goed. Dit is easy! Onze coach vraagt of we klaar zijn voor de volgende stap. Natuurlijk zijn we dat. We lopen weer het strand op. Nu komt het echte werk. Hij leert ons hoe we zo snel mogelijk op ons board kunnen staan. Het is nog moeilijk ook. Ik heb het gisteren met Jurio nog even geoefend in de woonkamer van de fysiostudenten en daar merkte ik al dat het lastig ging worden. Ik heb moeite met het kiezen van mijn voorste been. Ik kies uiteindelijk voor links. Hij wijst ons een voor een wat we goed doen en wat er nog beter kan. Dan is het weer tijd om in het water te gaan. Onze coach komt ons om de beurt helpen. Dan ben ik aan de beurt. Ik pak de golf zoals ik al eerder gedaan heb en zodra de golf me meeneemt probeer ik op te staan. Ik sta op het board maar val er ook meteen weer vanaf. Oeh lastig dit. Maar wel echt gaaf! Ik probeer het nog zo’n 1000 keer. Af en toe blijf ik even staan. Wat een heerlijk gevoel! Maar vaak val ik er ook meteen weer vanaf. Na ongeveer een uurtje zegt meneer de surfboy dat we nog een laatste keer mogen en dan weer teruggaan. Hij komt naar me toe en geeft aan dat ik waarschijnlijk met mijn verkeerde voet surf. Ik moet het maar eens met de andere voet voor proberen. Nou, lekker dit. Had je dat niet eerder kunnen vertellen? Ik probeer het nog één keer. Oké, dit was een voldoende. Dan is het weer tijd om terug te gaan. Volgende keer ga ik het toch maar met mijn andere voet proberen, misschien gaat het dan beter. Fleur en Jurio hebben nog een uur dus wij hebben alle tijd om ons om te kleden. Natuurlijk ben ik mijn ondergoed vergeten in de auto. Fleur heeft de autosleutel dus helaas kan ik niks. Ik besluit om maar lekker los in het hok te gaan. Ook weleens lekker toch?! We kletsen wat met de overige jongens van de surfplek en wachten in de tussentijd op Jurio en Fleur. Na een tijdje komen ze helemaal verkleumd aan. Fleur voelt niks meer in haar lijf. Twee uur is dan toch wel lang. Ook zij drogen zich af en kleden zich om. Dan is het alweer tijd om te gaan. We komen hier zeker nog een keer terug! We rijden door naar ons hostel. Het hostel deze keer heet Big Blue. We komen binnen en het ziet er erg gezellig uit. De muur van de bar is beplakt met allemaal briefjes geld. Overal zijn er tierelantijntjes te bekennen. Ik kijk mijn ogen uit. De man aan de balie vraagt of we onze paspoorten kunnen laten zien. Dit doen we natuurlijk netjes. Daarna betalen we één voor één. 20 euro voor 2 nachten. Niks van te zeggen! Vervolgens lopen we naar onze kamer. Er zullen in totaal 11 bedden staan. We lopen binnen en zien meteen een jongen in bed liggen. Het is een Spaanse gozer die hier drie maanden is om te werken. Ik zoek me een lekker bedje en stal mijn spullen uit. Ik krijg langzaam toch een beetje honger. We vragen beneden aan de receptie waar we lekker kunnen eten. Hij raadt ons Marko’s African Place aan. Dit moet erg leuk zijn. Hij vraagt of hij voor ons kan reserveren. Wat aardig van hem! Rond half 8 lopen we richting het restaurant. Het is nog lastig ook. Ik loop als een echte toerist met mijn kaart door Kaapstad. Een man in een auto vraagt of hij ons kan helpen. Hij zet zijn navigatie aan en loop helemaal met ons mee naar het restaurant. Wat een toffe gozer! We bedanken hem vriendelijk en lopen naar binnen. We geven aan dat we gereserveerd hebben en worden naar onze tafel geleid. Er staan ontzettend veel lange tafels waar wel 30 mensen aan zitten. Ook staan er allemaal instrumenten klaar. Volgens mij krijgen we straks een optreden. We gaan zitten en krijgen de kaart. Ik bestel een cocktail. Daarna kijk ik naar het eten. Oeh… krokodil lijkt me wel interessant. Dit wil ik graag eens proberen. Wanneer de ober de bestelling komt opnemen vertelt ze me dat ik beter de combinatie van krokodil, springbok en nog een ander hertensoort kan nemen. Wanneer ik alleen krokodil neem zal dit op den duur erg droog gaan smaken. Ik kies dus maar voor de combinatie. Wanneer ik de cocktail proef merk ik dat er geen alcohol in zit. Ik kijk nog eens op de kaart en kom erachter dat ik de virgin besteld heb. Ahh vandaar! Balen dit! Ag ja.. dat mag de pret niet drukken. Opeens komen er een aantal mannen en twee danseressen het podium opgelopen. Ze beginnen te spelen en de zaal gaat los. Hartstikke leuke Afrikaanse muziek. Het is nu al echt een aanrader om naar dit restaurant te gaan wanneer je in Kaapstad bent. En ik heb nog niet eens gegeten! Dan komt het eten. Smakelijk allemaal! En ja dat is het. Alles smaakt lekker. Ik heb een goede keuze gemaakt. En ik kan nu ook zeggen dat ik krokodil gegeten heb! De band nodigt af en toe iemand uit om op het podium te komen. Ze roepen een jongen op het podium om met hun mee te dansen. De muziek begint en iedereen staat versteld van wat hij laat zien. Met volle overtuiging en zonder schaamte danst hij de dames zo na. Echt geweldig!
Na wat drank, eten en lol is het weer tijd om naar huis te gaan. Eenmaal in het hostel aangekomen ontmoeten we onze tweede en derde kamergenoot. De man die tegenover mij slaapt is oorspronkelijk afkomstig uit Duitsland. Het is een beetje een vies mannetje. Overal tattoos en een enorme alcohol geur die om hem heen hangt. Hij is daarentegen wel erg aardig. De andere jongeren is iemand uit Afrika. Ook hij is hier om te werken. ’s Nachts merk ik dat ik toch niet zo heel blij ben met de buurman uit Germany. Hij snurkt en maakt hele onsmakelijke geluiden. In eerste instantie lachen Kiki en ik erom, maar de lol is algauw voorbij wanneer hij er nog van die vettige boeren bij gaat laten. Ik draai me om en probeer te slapen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley