Wat een avontuur!
Door: Vera Bongaerts
Blijf op de hoogte en volg Vera
28 Augustus 2015 | Zuid-Afrika, Genadendal
Als we klaar zijn gaan we naar de andere kamer om Kiki, Jurio, Lisanne en Anouk op te halen om te gaan eten. We hebben met een vriendin van Jurio afgesproken om elkaar te treffen in Observatory. Hier hebben Fleur en ik al eerder in een hostel gezeten. We gaan daar vandaag naar een sushirestaurant, genaamd 1980. De secretaresse van het hostel belt een taxi die ons naar Observatory brengt. Al snel komen we bij het restaurant aan. Ik heb wel zin in sushi! We wachten op de vriendin van Jurio, genaamd Tibitah maar we mogen haar Tibi noemen, en dan… aanvallen maar!
Heerlijk is het. We weten nu al dat we hier een keer terug gaan komen. Alleen Lisanne is hier niet zo zeker van. Zij vindt sushi niet zo lekker en pakt een lekker kipgerechtje. Gelukkig kan dat hier ook anders had ze een probleem. Na het heerlijke eten neemt Tibi ons mee naar een bar. Hier speelt vanavond een band dus we zijn wel benieuwd. We komen binnen en het voelt meteen al knus aan. Het is geen bar zoals wij dat kennen, maar meer een loungeruimte met allemaal zithoekjes. Wij lopen naar boven en zoeken ons daar een plekje uit. Er zitten al een paar locals. Een vrouw en twee mannen. Algauw komt er een gesprek opgang. Het is hartstikke gezellig. Na een uurtje besluiten we om weer naar huis te gaan. Het was een lange dag dus ik kan mijn nachtrust goed gebruiken. We nemen afscheid en lopen richting de taxi. Eerst zetten we Tibi af en dan rijden we weer terug naar ons hostel. Eenmaal in het hostel aangekomen zijn Ulrich en Jenny ook nog wakker. Zodra Ulrich merkt dat Fleur en ik ons klaar willen maken om naar bed te gaan loopt hij de kamer uit. Hij gunt ons onze privacy. Heel aardig van hem maar dat had natuurlijk niet gehoeven. Zo.. iedereen ligt in bed. Ulrich begint te praten en houdt niet meer op. Fleur zegt op een gegeven moment dat ze gaat slapen. De hint is duidelijk. Bedtijd! Ik lig een halfuurtje te slapen wanneer ik opeens wakker schrik. Wat is dat voor geluid? Zijn ze hier ergens bomen om aan het zagen? Het kwartje valt, ik begin te lachen. Jenny had al aangegeven dat ze kan snurken omdat ze een tijdje geleden een neusoperatie heeft gehad. Poohh ja dat is te merken. Ik heb nog nooit maar dan ook nooit iemand zo hard horen snurken! Zelfs mijn vader kan hier niet aan tippen. En dan begint Ulrich. Wat een festijn! Ik kan mijn lach niet meer inhouden en schater het uit. Uiteindelijk val ik toch weer in slaap.
Het is de ochtend van 23 augustus. Langzaam wordt onze kamer, nummer 210, wakker. Ik vertel aan Jenny en Ulrich dat ik veel lol om hen heb gehad vannacht. Daarna vraag ik of ik vannacht gepraat heb. Ulrich zegt dat hij niks gehoord heeft. Jenny geeft echter aan dat ze mij heel hard heeft horen lachen. Haha, ik zeg maar niet dat dat om hen was. Wat een nacht!
Dan is het tijd om te ontbijten. Beneden kunnen we voor een spotprijsje heerlijk ontbijten. Na het ontbijt nemen we afscheid van Jenny en Ulrich. Ze zeggen dat ze het hartstikke gezellig vonden met ons en dat ze het leuk vinden als we met nieuwjaar of met de kerstdagen langskomen. We bedanken ze voor het aanbod. Daarna vertrekken we naar de markt in Hout Bay. Dit is ook nog een uurtje rijden, maar het moet zeker de moeite waard zijn. Helaas is het minder goed weer dan gisteren, maar dat mag de pret niet drukken! We zijn er. Het valt me op dat er veel blanke mensen rondlopen. Echt een toeristisch plekje dus. Wat ik minder vindt is dat de overdekte markt meteen naast een krottenwijk ligt. Er lopen dan ook veel kinderen en mensen te bedelen. We lopen naar binnen en de sfeer is geweldig. Overal Afrikaanse kraampjes met leuke hebbedingetjes. Aan het einde heb je een gezellig eetgedeelte waar je werkelijk alles kunt krijgen. We zien glutenvrije pizza’s voor Fleur. Wat baalt zij dat ze net gegeten heeft. Ik loop de markt wel 5 keer af. Ik koop samen met Lisanne en Anouk een armbandje. Aan het eind van deze stage hoop ik mijn arm helemaal vol te hebben. Van elke plaats waar ik ben geweest wil ik er minimaal 1 hebben. Intussen laat Jurio zich vlechtjes zetten. Het zijn een soort dreads maar dan met touw. Ik heb mijn aandacht op heel iets anders gevestigd.
Toen ik zojuist binnenkwam zag ik een vrouw mandjes vlechten van ijzerdraad. Ze zijn geweldig! Terwijl ik de derde keer voorbij loop kan ik de verleiding niet weerstaan. Ik zoek me twee leuke mandjes uit. Een mandje is Turquoise, die perfect bij mijn kamer in Nijmegen past, en het andere geeft me echt een Afrikaans gevoel. Ik zeg tegen de vrouw dat ik zo terug ben omdat ik nog even moet pinnen. Terwijl ik terugkom met het geld in mijn hand begint ze te stralen. Met de kleine mandjes die ik koop is ze 3 dagen bezig geweest per mandje. Met de grote waar ze nu mee bezig is zelfs 1 week. Ik vertel haar nogmaals dat ik het geweldig vindt wat ze doet en loop vervolgens weer verder. Halverwege zeg ik tegen Fleur dat ik nog 1 keer terug wil omdat ik graag met haar op de foto wil. De vrouw vindt het prima en Fleur maakt de foto. Oké, nu is het goed geweest. Wat moet die vrouw wel niet denken! Tenslotte kopen we allemaal nog een lekkere smoothie en dan is het weer tijd om te gaan. We lopen buiten nog wat rond en gaan vervolgens richting de auto. We besluiten om nog even kort naar het haventje te gaan waar we op de heenweg langsreden. Helaas is dit maar van heel korte duur omdat het begint te regenen. Dan maar richting Somerset West waar we nog even boodschappen doen en wat eten, om vervolgens weer richting huiswaarts te gaan. Morgen hebben we weer stage dus dat wordt vroeg slapen vandaag. Lekker slaap!
Maandag 24 augustus, weer een nieuwe stagedag. Om half 9 gaan we eerst naar Child Welfare voor een vergadering. De UWC studenten zijn ook aanwezig. De leider, Marshanette, vraagt wie er wil beginnen met bidden. Mijn hemel, als ik dat maar niet hoef te doen! Een van de UWC studenten neemt gelukkig deze taak op zich. Vervolgens krijgen we een blaadje met de vergaderpunten van vandaag. De vergadering begint. Ik knipper met mijn ogen en we zijn alweer bij punt drie. Pf… is dit een typische Afrikaanse vergadering of hoe zit dit? Ik kan dit niet eens een vergadering noemen. Het is heel ongestructureerd en er wordt veel Afrikaans gesproken. Helaas zijn mijn vaardigheden nog niet zo goed om dit helemaal te kunnen verstaan. Ach ja…. dan maar geïnteresseerd blijven kijken en lief lachen. Voor ik het weet is de vergadering alweer afgelopen. Ik vraag aan Marshanette of ze nog mijn planning voor deze week heeft gekregen omdat we dit voor de komende maanden zo hebben afgesproken. Ze geeft aan dat ze deze heeft ontvangen. Wel gek dat hier dan niks mee gedaan wordt. Jurio, Fleur en ik gaan maar op weg naar school. Vandaag gaan we aan ons draaiboek werken. Het is een lange dag. Ik heb nog steeds mijn draai niet gevonden op school. Gelukkig hebben we vanmiddag om half 3 een gesprek met Ms. Beukes en de directeur. Het is half 3, 5 over half 3, kwart voor 3. Nog steeds geen directeur. Ms. Beukes gaat hem zoeken en rond een uur of 3 is hij er dan eindelijk. We bespreken met welke kinderen we morgen gesprekken kunnen voeren. De directeur snapt het niet helemaal. Hij vindt dat wij een lijst moeten maken met de kinderen die we willen spreken. Hoe kan ik nou een lijst maken terwijl ik de kinderen op deze school niet eens ken? We vragen of zij niet een aantal studenten weten die hulp nodig hebben. Ms. Beukes en de directeur noemen een aantal namen op waarvan zij denken dat deze wel hulp kunnen gebruiken. Ik besluit dat ik deze namen opschrijf en wel kijk hoe het morgen gaat lopen. Ik heb er zin in! Fleur en ik hebben allebei 4 meiden waarmee we morgen kunnen praten. Jurio heeft 3 jongens die zich vrijwillig hebben gemeld. Na school gaan we naar een gebouw bij ons in de straat waar we een bijeenkomst hebben met alle projectmanagers. Ms. Beukes en de directeur zijn ook uitgenodigd. Ze hebben ons echter net verteld dat ze geen tijd hebben om er vandaag bij te zijn. Fleur en ik besluiten om wel maar te gaan ook al zit er niemand voor ons. Kiki, Anouk en Lisanne zijn er al. De projectmanagers van hun projecten ook. Ook hier is gebak en thee. Lekker! Ik heb wel honger. Lizelle doet een klein openingspraatje en dan komt Jurio ook aangewandeld. Karin geeft aan dat het misschien ook leuk is als we met andere projectmanagers praten. In het begin zitten Fleur en ik met Karin en Lizelle aan een tafel. We brainstormen over de stage en Karin komt met het idee om een training te geven voor de leraren van de middelbare school. Ze zegt dat hier allang behoefte naar is. Fijn dat ze daar nu pas mee komen dan! Fleur en ik gaan hier zeker verder mee. Daarna worden de tafels gewisseld. De projectmanagers van de fysio’s komen met ons praten. We hebben het erg gezellig. Het gaat meer over eten en sporten dan over de projecten, maar we hebben een leuke tijd. We komen met het idee dat het misschien leuk is om samen te werken met de fysiostudenten. We kunnen een zumba les opzetten (voor degenen die dit niet weten; dit is een speciale dans). De fysiostudenten zetten het fysieke gedeelte in elkaar en wij houden ons bezig met het psychische gedeelte. Zo’n les kan namelijk heel goed zijn voor je zelfvertrouwen. Na de meeting gaan we kort nog even naar huis om ons op te frissen. Over een uurtje gaan we alweer door om in Greyton gezellig te eten met de mensen uit Grabouw die toevallig ook vandaag in Genadendal zijn. Het wordt een lekkere braai bij het restaurant waar we al twee keer eerder geweest zijn. Vandaag zijn ze eigenlijk gesloten maar ze willen graag een uitzondering voor ons maken. Het is een gezellige avond. Wanneer we weer thuis zijn bereiden we nog kort de intakegesprekken voor die we morgen met de eerste studenten zullen hebben. Dan is het alweer tijd voor mijn schoonheidsslaapje.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley