Introductie

Vandaag, 11 augustus 2015, begint de eerste dag van onze introductie. Om 9 uur vertrekken we richting Grabouw waar met de hele groep bij elkaar komen. We spreken af bij het gebouw van de Elgin Learning Foundation waar we de komende maanden voor zullen gaan werken.
We zijn pas net vertrokken wanneer ons een tegenliggende auto langzaam nadert. Er hangt een man uit het raam wapperend met een rode vlag. Wat zou dat toch zijn? Al snel is het duidelijk. Er lopen wel 40 schapen op een weg waar je normaal zo’n 80 kilometer per uur mag rijden. Je kunt het zo gek niet verzinnen, het kan hier allemaal! Die vlag is natuurlijk om ons te waarschuwen. Na wat foto’s en filmpjes te hebben gemaakt rijden we weer verder. Na een uurtje te hebben gereden komen we aan op de eindbestemming. We komen aan in een soort klaslokaal waar Karin ons als staat op te wachten. Na een kopje warme thee en een lekker gebakje legt Karin uit wat we gedurende de introductie allemaal gaan doen en beleven. Het is een hele lijst. Na deze lijst kort doorgesproken te hebben krijgen we de gelegenheid om ons persoonlijk voor te stellen. Eén voor één houden we een praatje over wie we zijn, wat voor studie we doen, waarom we voor Zuid- Afrika gekozen hebben en wat onze kwaliteiten en angsten zijn. Als kwaliteit heb ik opgenoemd dat ik oprecht geïnteresseerd ben in wat mijn cliënten me te vertellen hebben en dat ik er alles aan zal doen om samen tot een oplossing te komen. Nu zullen pap en mam denken, hmm… daar zie ik thuis niks van terug. Tja… daar ga ik verder niet op in. Mijn angst is toch wel dat je voor iets onverwachts komt te staan. Je kunt je zo goed mogelijk voorbereiden op wat komen gaat, maar vooral in een ander land met andere mensen zal je altijd voor verrassingen komen te staan. Hier ga ik mijn uitdaging voor de komende tijd van maken!
Na deze interessante woorden komt er een algemeen deel aan bod. Karin legt uit wat de omgeving zoal inhoudt en wat zich er hier allemaal afspeelt. We moeten goed opletten want Karin heeft aan het eind nog een kort quizje voor ons in petto. Theewaterkloof, de gemeente waar we zitten en in gaan werken, heeft ongeveer de grootte van Utrecht. De hoofdstad is Caledon en 40% van de mensen hier zit zonder werk. De mensen die werk hebben reizen vaak af naar Kaapstad omdat daar wel werk te vinden is. Verder is aids nog altijd een groot probleem. Dit hebben Fleur en ik ook al gemerkt in het hostel. Op elke wc staat een bakje met condooms om het gebruik ervan te stimuleren. Wij vinden dit een goed begin voor de oplossing van een groot probleem.
Na de quiz zijn er drie winnaars bekend. Helaas zitten Fleur en ik er niet tussen. Dat is balen zeg. De winnaars mogen een leuk kennismakingsspel verzinnen dat we na het eten gaan spelen. Oké, misschien was het dus toch niet zo erg om te verliezen. Zij zitten nu met de gebakken peren!
Dan is het tijd voor de lunch. De mensen eten hier zo’n twee keer per dag warm. Heerlijk natuurlijk, maar wel slecht voor de lijn.
Een paar kilocalorieën later is het tijd voor het spel. Uiteindelijk hebben Fleur en ik het spel alsnog verzonnen omdat de anderen niks wisten. Het spel heet citroen, citroen. Het gaat als volgt. Je gaat in een kring zitten. Wij zijn met 13 personen dus hebben 12 stoelen nodig. Degene die geen stoel heeft gaat in het midden staan. Dan noemt de persoon in het midden een eigenschap of kenmerk van zichzelf zoals, ‘Ik heb blauwe ogen’. Iedereen die blauwe ogen heeft moet vervolgens opstaan en naar een andere stoel rennen, inclusief degene die in het midden staat. Er blijft vervolgens één persoon over die een nieuwe eigenschap moet verzinnen. Dit leidt tot hilarische uitkomsten. Zo stond Paddy, de begeleider van de Grabouwgroep, op terwijl er genoemd werd wie er een BH aanhad. Hij verstond dit blijkbaar verkeerd en rende met volle vaart naar een andere stoel. Toen hij erachter kwam dat het om een BH ging kwam hij niet meer bij van het lachen.
Nou, dit was wel even leuk tussendoor. Nu is het weer tijd voor some serious shit.
We krijgen een praatje van een man, genaamd Adrian, die een eigen reisorganisatie heeft over wat we na onze stage allemaal kunnen gaan doen en bezoeken in Zuid- Afrika en omstreken. Hij heeft een hele lange waslijst met alles wat je echt gezien moet hebben zoals het Krügerpark, de Garden route, de Tafelberg enzovoort. Natuurlijk hebben Fleur en ik ons daar toen we nog thuis waren ook al in verdiept. We komen tenslotte natuurlijk niet alleen om stage te lopen en willen ook iets zien van de omgeving. Na het praatje van Adrian, die overigens ook het programma van aanstaande vrijdag vormgeeft, is het verplichte programma voor vandaag weer afgelopen. De groep van Genadendal, ofwel Genaal, gaat samen met Lizelle naar Caledon om te shoppen. De meeste dingen zijn hier een stuk goedkoper dan in Nederland. Het is verleidelijk om hier veel te kopen. Helaas gaat dat voor mij niet werken omdat mijn koffer al op z’n maximale gewicht zat toen ik vertrok. Balen zeg…
Zodra we in Caledon zijn aangekomen horen we een zwaailicht. Ag.. dat zal wel, denken we. Na een aantal keer hetzelfde geluid te hebben gehoord kijken we toch maar eens om. Er blijkt een politieauto achter ons te rijden en probeer ons aan de kant te halen. Wat krijgen we nu? We maken hier ook echt alles mee! Iedereen checkt of ze de autogordels omhebben. Het raampje van de auto gaat open. Iedereen lacht vriendelijk naar de politieagent. Hij vraagt van wie het busje is. Lizelle antwoordt dat het van Paddy is. De agent heeft het nummerbord gescand en merkt op dat er nog een boete openstaat van Paddy. Lizelle mag de boete in ontvangst nemen. Het is 500R (+/- 40 euro), wat voor hier best een groot bedrag is. Zodra de agent weg is begint Lizelle te lachen. Die Paddy toch. Lizelle had zelf ook bijna een probleem gehad omdat haar rijbewijs verlopen is en ze haar nieuwe nog moet ophalen. Gelukkig wordt daar niet moeilijk over gedaan.
We zijn inmiddels bij de winkels aangekomen en kunnen nog wat boodschappen voor vanavond halen. Ook koop ik nog even een goedkope telefoon waar ik een Afrikaanse simkaart in kan doen zodat ik hier de mensen goedkoop kan bellen. De telefoon kost maar een tientje. Niks van te zeggen! We gaan terug naar huis en Fleur en ik maken ons een lekker broodje gezond. Ik heb niet echt honger, dus bewaar de helft voor morgenvroeg.
Na het eten, rond een uur of 8, gaan we in Greyton nog even een gezellig kroegje naar binnen. We zijn niet van plan het laat te maken omdat we morgen weer vroeg op moeten. We komen binnen en de barvrouw kijkt ons verbaast aan. Wat zijn jullie vroeg? Wie gaat er ook om 8 uur naar de kroeg?! Natuurlijk vindt ze het hartstikke leuk om ons te ontvangen. We stellen ons voor en haar hond komt ook even hallo zeggen. Iedereen heeft hier een hond, zelfs in de kroeg lopen ze los rond.
Onder het genot van een cydertje, een pooltafel en een dartbord komen we de avond nog goed door!


Ook vandaag, 12 augustus, staat er weer een druk programma op ons te wachten.
We rijden, net zoals gisteren, naar het gebouw waar de Elgin Learning Foundation zich bevindt. Dit keer staat ook Karin ons weer op te wachten. Vandaag gaan we het hebben over Crossculturele communicatie. Fleur en ik kijken elkaar verveeld aan. We zijn hier op de opleiding al mee dood gegooid. Die crossculturele communicatie komt ons onderhand wel de neus uit! Natuurlijk snappen we dat het belangrijk is dat ook de andere hier informatie over krijgen. Je krijgt namelijk met een totaal andere cultuur te maken waarin ook andere gebruiken en gewoontes heersen. Het is bijvoorbeeld niet beleefd om ‘nee’ te zeggen. Wanneer je iemand iets vraagt zul je dan ook meestal een antwoord krijgen als ‘ja’ of ‘ik weet het wel’. Terwijl mensen het misschien niet eens weten en je totaal verkeerde informatie geven. Ook is het belangrijk om te kijken naar de non-verbale communicatie. Hetgeen dat iemand vertelt kan tegenstrijdig zijn aan welk gedrag hij of zij laat zien. Hier moet je op letten en rekening mee houden. Na de informatie over crossculturele communicatie komen een aantal Zuid- Afrikaanse studenten ons vergezellen. We worden in groepjes verdeeld en krijgen een aantal stellingen. Het is aan ons de taak om samen met de Zuid- Afrikaanse studenten te discussiëren over deze stellingen. Ik zit in een groepje met 2 Nederlandse studenten, Patrick en Nikki en 2 Afrikaanse studenten, Justin en Nadine. De eerste stelling gaat over criminaliteit en religie. De criminaliteit in Zuid- Afrika is groot. Voornamelijk in grote steden als Kaapstad. De criminelen in Zuid- Afrika hebben het vooral gemunt op toeristen. De typische toerist met een kaart op zak een grote camera en een enorme rugzak zijn de favorieten. Ik vraag wat je het beste kan doen wanneer iemand je tas wil stelen. Nadine geeft aan dat je je tas meteen moet afgeven. De criminelen hebben vaak een mes of een ander wapen bij zich waarbij ze geen moment aarzelen om deze te gebruiken. Je kunt dus het beste gewoon je tas afgeven als je zoiets overkomt. Verder is religie erg belangrijk in dit land. Iedereen, of je nu jong of oud bent, gaat op zondag naar de kerk. De mis begint rond 8 en eindigt rond 11. Het verschilt per kerk hoe de mis in elkaar zit. De studenten adviseren ons om eens naar een gospel koor te gaan. Zij maken de kerkdienst extra speciaal. Wij zijn dit zeker van plan!
De stellingen worden kort klassikaal besproken en dan is het tijd om te luisteren naar Valerie. Valerie is social worker en docente op de universiteit. Ze komt vertellen over hoe we ons op onze stageplaatsen horen te gedragen en wat ons er te wachten staat. Een aantal supervisors zijn aanwezig om met de betreffende studenten te praten. Onze supervisor is er helaas niet dus daar moeten we een nieuwe afspraak voor maken. Na het praatje van Valerie, waardoor het voor mij allemaal een stuk duidelijker is geworden, is het tijd om te eten. Ik zet me tussen de Afrikaanse studenten in en heb een kort gesprekje met Nadine. Nadine is net afgestudeerd als social worker en gaat binnenkort beginnen bij Child Welfare. Een organisatie gericht op kinderen, waar Fleur en ik ook kunnen gaan werken. Maar dan gaat het al snel over drank. Ze bespreken onderling en met ons dat ze feestbeesten zijn en niet vies zijn van alcohol. Ik merk op dat veel jongeren hier over praten en dat het onderwerp sterk speelt. Ik weet dat alcoholisme in Zuid- Afrika een groot probleem is en dat ik in mijn stageperiode veel met dit soort jongeren ga werken. Ik meng me verder niet in het gesprek.
Hierna is het officiële programma voor vandaag alweer afgelopen. De groep uit Genadendal gaat samen met de andere studenten naar de huizen in Grabouw. Vandaag blijven we hier slapen omdat we morgen vroeg op moeten en het voor ons makkelijker is hier te overnachten. Het plan is om met z’n zessen in de woonkamer te slapen. De studenten van Grabouw slapen lekker in hun eigen bed. Bij de groep van Genadendal zit Jurio die helemaal in zijn nopjes is om tussen 5 vrouwen te liggen. Zijn avond kan niet meer stuk! Het is het plan om vanavond naar een kroegje genaamd Bear and Barrels te gaan waar de Grabouwgroep al vaker geweest is. Eerst maken we het thuis gezellig met echt hollandse muziek. Jurio voelt zich hier niet zo prettig bij omdat hij van oorsprong uit Aruba komt. Vooruit, dan luisteren we ook maar een liedje van hem. Dan is het tijd om naar de bar te gaan. We worden met open armen ontvangen en ook hier hangt een dartbord. We spelen ‘de klok rond’. Je moet hierbij eerst 1 gooien, zodra je 1 hebt gegooid ga je door naar 2. De buitenste ring van het dartbord telt dubbel en de binnenste driedubbel. We amuseren ons goed, maar gaan alsnog vroeg naar bed om er morgen weer goed uit te kunnen.
Eenmaal in bed kruipen we allemaal lekker tegen elkaar aan. Dit is de eerste nacht dat ik het niet koud heb. Fleur geeft de volgende morgen aan dat ik haar in mijn slaap knuffelde en kopjes gaf. Ze vond dit er prettig en dat terwijl ikzelf daar helemaal niks meer vanaf weet.